Witam w przepięknej Tajlandii. Świecie łatwej kasy, szybkich samochodów i prostytutek na każdym rogu. Każdy, kto chce się szybko wzbogacić, zaproszony jest w pierwszej kolejności. Szczególnie mile widziani są Europejczycy pragnący przeżyć niesamowite przygody w komfortowych i klimatyzowanych klatkach znajdujących się w największym więzieniu na świecie.

Do takich wniosków doszedłem po przeczytaniu książki Michała Paulego - że Tajlandia jest specjalnie nastawiona na handlarzy narkotyków. A ściślej - na takich dilerów, którzy dają się łatwo złapać. Skorumpowana policja zajmuje się głównie poszukiwaniem posiadaczy tabletek ecstasy lub białego proszku, często posuwając się do podrzucenia białemu Europejczykowi „fantu”, by go zgarnąć. Za każdą białą głowę dostaje dodatkowe wynagrodzenie. Czy to jest normalny kraj, w którym za przemyt narkotyków grozi kilkakrotnie wyższa kara niż za morderstwo, a pedofile praktycznie w ogóle nie są ścigani? To miejsce na Ziemi o dziwnych zasadach, ale o szczególnie „przyjaznej” atmosferze więziennej.

Istniało na świecie kilka reżimów totalitarnych mających specyficzne sposoby traktowania przestępców. Pod pewnymi względami więzienie w Tajlandii przypominało mi opisy łagrów sowieckich z „Innego świata” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego. Np. trupiarnie, gdzie chory pozostawiony samemu sobie oczekuje na nadchodzącą śmierć. Bez odpowiedniej opieki medycznej człowiek zarażony tropikalną chorobą niechybnie umrze. A w apteczce jest tylko paracetamol, podawany bez względu na rodzaj infekcji, choroby czy urazu. Jeśli nie pomoże, zawsze pozostaje amputacja gnijącego członka. Człowiek trafiający do tajlandzkiego więzienia jest poddany typowo średniowiecznej rutynie. Trzymany w klatce, gdzie często nie może nawet stanąć prosto, długi czas skuty XIX-wiecznymi kajdanami. Izolatki dla niesfornych są jeszcze bardziej przerażające. Często to dziury w ziemi, gdzie temperatura może osiągnąć nawet kilkadziesiąt stopni Celsjusza. W połączeniu z robactwem prześlizgującym się po ciele skazańca powoduje to stan nieznośnej beznadziejności. Wysoka śmiertelność, zatłoczenie, zmuszenie człowieka, by sam płacił za pożywienie - w przeciwnym wypadku będzie głodował. Wszystko to stwarza atmosferę przerażającego horroru, niewyobrażalnego dla cywilizowanego człowieka z Europy

Polak, którego przyciągnęła chęć łatwego zarobku, trafia do piekła na Ziemi. Opisuje je ze wszystkimi szczegółami. Ta książka w formie pamiętnika jest szczególnego rodzaju przestrogą dla innych. Główny bohater, opisujący swoje doświadczenia, za wszelką cenę pragnie wydostać się z tego piekła; zwraca się do polskich najwyższych władz o wstawiennictwo.

Książka krótka, lecz, moim zdaniem, ukazująca azjatyckie więzienia w prawdziwym świetle. Każdy, kto interesuje się podobną tematyką, powinien ją przeczytać.