Ta książka to zaproszenie do wspaniałego świata, pełnego szczęścia, miłości i radości. Gdzie nikt nie doznaje krzywd, a nadzieja nie jest potrzebna, ponieważ wszystko stało się już niemalże idealne. Czy nie każdy marzy o takim świecie, gdzie wszelkie troski znikają, choroby nie istnieją, a słabostki ludzkie odchodzą w niepamięć? Za pomocą najnowszych technologii umożliwiających wprowadzenie eugeniki kontroluje się liczbę i rodzaj gatunków zwierząt i roślin. Wszelkie szkodniki zostają wytępione. W tym świecie nieznane jest człowiekowi poczucie melancholii, wyobcowania, odrzucenia czy wstydu. Utopianie, bo tak nazywa ich Wells, bez skrępowania chodzą nago, a rozwiązłość seksualna nie jest przyjmowana negatywnie, ponieważ stała się powszechna. Stworzenie takiego świata jest nie lada wyzwaniem. Wells podjął je i w swoim socjologiczno-filozoficznym dziele przedstawił go najwiarygodniej, jak potrafił. Ja mam tylko jedno pytanie - czy aby na pewno świat pójdzie akurat w tym kierunku?

Wells napisał swoją powieść w roku 1923. Niedawno zakończył podróż po kraju bolszewików, gdzie widział dążenie do utopii na własne oczy. Po powrocie stworzył dzieło „Ludzie jak bogowie”, będące ewidentnym nawiązaniem do idealistycznego tworu, jakim jest komunizm. Ze społeczeństwem bez klas, w którym każdy człowiek pracuje dla dobra ogółu, poświęca swój czas i zapał, by wszystkim żyło się lepiej. Faktem jest, że ten świat umieszczony został przez Wellesa w odległej o kilka tysięcy lat przyszłości. Tyle właśnie zabierze cywilizacji ludzkiej zniesienie wszelkich utrapień, które niszczą ją od środka. Wyzbycie się konfliktów zbrojnych, zbrodni, zdrady, nienawiści, a także indywidualizmu nie jest rzeczą prostą. Prawdopodobnie musi nastąpić ewolucja człowieka do istoty bliższej „bogu”. Sam tytuł wskazuje na to, a według niektórych Utopianie mają w sobie boską cząstkę.

Cała akcja książki to świat widziany oczami Ziemian, którzy przenoszą się z czasów współczesnych autorowi w bliżej nieokreśloną przyszłość. Poznajemy ten świat dzięki ciekawym dyskusjom i opisom krajobrazu. Wells bardzo umiejętnie tworzy kontrasty w myśleniu Ziemian i Utopian. Od razu rzuca się w oczy niedopasowanie przybyszów z Ziemi do nowego świata. Z jednej strony ewidentna jest zazdrość o szczęście i brak trosk. Z drugiej jednak strony obnażone zostają „wady” Utopii. Ziemianie widzą różnice i obawiają się ich. Dla nich nowy świat to prawdziwa dzicz i rozpusta, gdzie prawo nie istnieje, a ludzie robią co chcą. Od razu zauważają też słabość Utopian, którzy przez zbytnie rozpieszczenie mają problemy z walką z ziemskimi chorobami...