Liza Marklund słusznie nazywana jest królową kryminału. Jej "Dożywocie" przeczytałam z przyjemnością, mimo iż wiedziałam, jak się skończy historia oskarżenia policjantki Julii o zabójstwo męża, bo wcześniej oglądałam świetną ekranizację tej książki.

"Dożywocie" jest doskonale napisane. Styl jasny, przejrzysty, bohaterowie wielowymiarowi, co wcale nie jest takie częste w kryminałach. Główna bohaterka Annika Bengzton poznała Julię w czasie, gdy pisała reportaż o pracy kobiet w policji. Zapałała do niej sympatią, bo obie w tym czasie oczekiwały dziecka. Annika urodziła córkę, Julia syna Aleksandra. Chłopiec zniknął w noc morderstwa i Julia została oskarżona o zamordowanie go. Policja i prokurator nie zwracali uwagi na wyjaśnienia Julii, że był tam także obca kobieta. Ślady wskazywały co innego. Zwątpiła nawet przyjaciółka Julii Nina Hoffman.

Więcej nie ujawnię. Książkę przeczytać warto. Bardzo dobra wakacyjna rozrywka.


Dożywocie (Marklund Liza)