Użytkownik: Astral 14.08.2013 18:59 napisał(a):
Odpowiedź na: Keith Laumer: Sposób Yill... | Falcon64 Tu oczywiście ta sama, wygodna formuła, powtórki pół na pół z nowymi.
Tu już głównie powtórki, jak zwykle znakomite, zarówno solidne opowiadania, jak i satyry plus dwa szorty Browna.
Z nowych tekstów najlepszy jest "Parametr K"; Laumer i Lafferty mają teksty średnie, ale niewątpliwie porządny, potoczysty, lekki przekład tym humoreskom z zacięciem satyrycznym wiele by pomógł. Laumer to tekst z dużego cyklu humorystycznych opowiadań o galaktycznym dyplomacie Retiefie (wiele zbiorów opowiadań i kilka powieści. Ten cykl bardzo się podoba(ł) w Stanach i za granicą - nie wiem, może trafiałem na niewłaściwe opowiadania albo reaguję na inny typ humoru (a może te utwory "w kupie" są lepsze, na zasadzie że całość jest lepsza niż suma poszczególnych opowiadań).
Tutaj mamy wyraźną przewagę znanych wcześniej opowiadań -- klasyczne Lilie życia i Samotna planeta, i doskonałe satyry Pohla i Kornblutha, superklasykę Weinbauma (nie chodzi o to, że u niego Obcy nie jest złym potworem o owadzich oczach; nowatorstwo tego opowiadania polega na tym, że Obcy został pokazany pełnowymiarowo i to jest naprawdę obcy, a nie człowiek czy wilk w skórze Obcego; logika i sposób rozumowania Twila są inne niż ludzkie, choć siłą rzeczy pryncypia są te same).
Przy okazji: owszem, definicje Złotego Wieku są różne, ale generalnie chodzi o okres 1937/8-1946; we wrześniu 1937 John Campbell został redaktorem naczelnym magazynu "Astounding" i odkrył i wprowadził na rynek magazynowej sf szereg największych nazwisk: Asimov, Sturgeon, del Rey, Van Vogt, Heinlein (Simak dojrzał pod jego skrzydłami, a inni zaczęli regularnie dla niego pisać: Leinster, Kuttner, Moore, Williamson, de Camp)...
Dałem wyższą ocenę tej antologii ze względu na silną przewagę znanych wcześniej opowiadań.

Użytkownik: Astral 14.08.2013 19:05 napisał(a):
Odpowiedź na: Keith Laumer: Sposób Yill... | Falcon64 Zapomniałem dodać, że poziom tekstów jest tutaj wyższy niż w poprzedniej antologii i nie ma tu tekstów słabych.

Użytkownik: Astral 18.10.2013 23:14 napisał(a):
Odpowiedź na: Keith Laumer: Sposób Yill... | Falcon64 Dopiero teraz zauważyłem, powinno być "Szalona planeta" ("Samotna" to powtórka z trzeciego tomu, notabene dobra, choć b. staroświecka). Jest to pierwszy utwór z tryptyku (1920), drugi ukazał się w 1921 ("The Red Dust"), a trzeci dopiero w 1953. Rok później wyszła poprawiona wersja tryptyku, ze zmienionym założeniem, tzw. fixup (połączenie i uzupełnienie wcześniejszych tekstów w jedną całość) pt. "The Forgotten Planet". Akcja powieści toczy się na odległej planecie, na której zasiał życie ziemski statek, a nie w przyszłości na Ziemi.