Podziwiamy ludzi, którzy potrafią otwarcie i odważnie wyrażać swoje zdanie i preferencje, zachowując jednocześnie delikatność w stosunku do innych, nie urażając nikogo swoją szczerością, a zachęcając do podobnej otwartej postawy. Na tym właśnie polega asertywność. Jej istotą nie jest przebojowość czy "stawianie na swoim", tylko jasne i stosowne do sytuacji porozumiewanie się z innymi oraz znajdowanie rozwiązań, które respektują potrzeby i prawa wszystkich zainteresowanych. Jest ona środkową ścieżką pomiędzy cierpiętnictwem (nieposzanowaniem własnych praw) a agresją (nieposzanowaniem cudzych).

- Mam prawo być traktowany z szacunkiem.
- Mam prawo zmieniać zdanie.
- Mam prawo popełniać błędy.
- Mam prawo powiedzieć "nie".
- Mam prawo prosić o to, czego chcę.
- Mam prawo być wysłuchanym.
- Mam prawo wyrażać swoje uczucia i przekonania.
- Mam prawo do przyznania się do niewiedzy.
- Mam prawo do wyrażania gniewu.
- Mam prawo zdecydować, że nie chcę postąpić asertywnie.
- Mam prawo nie brać odpowiedzialności za odczucia innej osoby.

Asertywność nie jest stałą cechą osobowości, toteż nikt nie jest asertywny od urodzenia. Jest ona sposobem zachowania, który możemy opanować, a potem odwoływać się do niego w sytuacjach, w których uznamy to za właściwe.

[Wydawnictwo Feeria, 2007]