Godna śmierć, eutanazja, swobodny wybór momentu odejścia z tego świata. Zoe FitzGerald Carter napisała książkę, którą warto przeczytać, bo problem w niej poruszany dotyczy niejednego z nas. Czy człowiek, który niewyobrażalnie cierpi, który chce ochronić swoją godność i człowieczeństwo, może podjąć decyzję o ostatecznym odejściu? Nasze prawo nie pozwala na to. Amerykańskie również nie. Jedno jest pewne: cierpienie nie uszlachetnia. Medycyna powinna robić, co w jej mocy, aby zaoszczędzić cierpienia chorej osobie. Ale co w przypadku, gdy lekarze też są już bezsilni? Dlaczego usypia się cierpiące zwierzę, a chorego terminalnie człowieka, którego choroba "zezwierzęciła", nie? W imię podwójnych standardów moralnych? Fałszywych idei humanizmu? Nie wiem, czy jest odpowiedź na to pytanie...

Zoe Carter w książce "Niedoskonałe zakończenie. Opowieść córki o życiu i śmierci." opisała poruszającą historię. Matka bohaterki jest bardzo chora. Zdaje sobie sprawę, że dalsze jej życie to już tylko powiększające się cierpienia, postępująca bezradność, wegetacja, upodlenie. Zawsze była osobą aktywną, kreatywną, ambitną. Nie chce przeżywać własnej degradacji. Chce umrzeć i zamierza sama do tego doprowadzić. Nie ma zamiaru czekać bezczynnie. Od swoich córek domaga się pomocy, a przede wszystkim akceptacji.

Przeczytałam tę książkę z mieszanymi uczuciami. Temat ważny i poważny, a Carter potraktowała go z szacunkiem należnym tak istotnemu problemowi. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia córki, która bierze na siebie ciężar odpowiedzialności. Autorka pokazuje z jaką traumą muszą zmierzać się najbliżsi osoby chorej. Nie wiem, czy byłoby mnie na to stać. Często w trakcie czytania miałam ochotę schować głowę pod poduszkę i udawać, że takich problemów nie może być, one nie mają prawa się zdarzyć. A jednak są. Wiem to z autopsji...


Niedoskonałe zakończenie: Opowieść córki o życiu i śmierci (FitzGerald Carter Zoe)