"Podróż smokiem Diplodokiem" to książka z mojego dzieciństwa. Nad takimi właśnie świetnie napisanymi i kapitalnie narysowanymi komiksami spędziłem ładny szmat czasu. Wcale się tego nie wstydzę, ba twierdzę, że komiks Baranowskiego nauczył mnie absurdu - gatunku humoru, który potem odkrywałem w "Latającym Cyrku Monty Pythona" i który jest odtąd moim ulubionym.

Głównym bohaterem komiksu jest sympatyczny i nieco gapowaty jaszczur Diplodok, który posiada, ot, drobnostka, zdolność przemieszczania się w czasie. Na jego grzbiecie wraz z zarozumiałym czarodziejem Lordem Hokus Pokus odbywamy szaloną podróż po różnych epokach historii naszej planety, napotykając całą masę zwariowanych postaci, m.in. znanych z innych komiksów Baranowskiego profesorka Nerwosolka i jego asystentkę Entomologię Motylkowską oraz pewnego osła - uznanego filozofa i myśliciela.

Ostra i zadziorna kreska Tadeusza Baranowskiego, a przede wszystkim kolory, którymi autor potrafi znakomicie budować bajkowy klimat opowiadanej historii (zawsze przychodzi mi w tym momencie na myśl płótno Krzyżanowskiego „Chmury w Finlandii"), czynią z "Podróży..." prawdziwe dzieło trudnej wielce sztuki komiksu.

Książeczkę czyta się i ogląda z prawdziwą przyjemnością, a świat-na-opak wykreowany przez Baranowskiego na długo zapada w pamięć (potwierdzone empirycznie!). Żałuję tylko, że "Podróż..." (i wiele innych komiksów Baranowskiego, jak choćby rewelacyjna "Antresolka Profesorka Nerwosolka") nie zyskała zasłużonej sławy, takiej choćby na miarę "Tytusa, Romka i a'Tomka" Chmielewskiego.

Krótko - gorąco polecam, nie tylko młodym czytelnikom.