Użytkownik: Lykos 23.01.2012 21:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Jest to opowieść historyc... | Ysobeth nha Ana Lubię Siereckiego. Gdy miałem 15 lat, zakochałem się w jego "Ewangelinie". Niby Dziki Zachód, ale jakiś inny, trudny i okrutny. A przy tym przedstawiony bardzo sugestywnie. Zupełnie inny klimat niż u Maya. I do tego intrygująca postać Szarego Kowboja.

"Bizantyjska noc" jest próbą rekonstrukcji opanowania najważniejszego i największego miasta cywilizacji śródziemnomorskiej owego czasu przez odsuniętego od władzy 10 lat wcześniej Justyniana II i jego garstkę spiskowców. Precyzyjnie opracowany plan "na wariackich papierach", który nie miał prawa się powieść, udaje się dzięki brawurze, bezczelności, bezwzględnemu wykorzystaniu ludzkich słabości i przywar, pomocy ludzi oddanych i wreszcie - olbrzymiemu szczęściu. Niewiele brakowało do fiaska przedsięwzięcia. Większość spiskowców ginie. Nieliczni ocaleni nie zostają odpowiednio wynagrodzeni. Zastanawiają się, czy było warto.

Intryga jak u MacLeana, tylko Sierecki opisał wydarzenia rzeczywiste sprzed 1300 lat. Przedstawił motywy spiskowców i uzasadnienie ich działania.

Czy było warto? Justynian II po powrocie na tron okazał się mściwym i okrutnym nieudeolnym władcą.

Trudno nie zadawać sobie pewnych pytań po lekturze tego typu książek. Jak należy rządzić, żeby przeżyć (przynajmniej jakiś czas) i zostawić po sobie dobre wspomnienie? Czy popłaca przyzwoitość i wielkoduszność, czy przeciwnie - lepiej oprzeć się na tajnych służbach i w okrutny sposób eliminować przeciwników? Czy skłócać konkurentów? Kogo wynagrodzić, kogo odsunąć na dalszy plan?

Niektórzy ludzie uważają, że nasze czyny kiedyś do nas wrócą. Za dobro odpłacą nam dobrem, za zło - złem. Może mają rację?