Użytkownik: verdiana 29.12.2007 20:27 napisał(a):
Odpowiedź na: Szkice piórkiem "Czaps... | Monika.W Czapski pisze o Bobkowskim jeszcze tak:

Józef Czapski: Odczytuję jego listy do "Kultury" i to co drukował w "Kulturze", wracam do "Szkiców piórkiem". Gdy się ukazały, nie potrafiłem ich docenić, zdawały mi się po młodzieńczemu, zbyt zadzierzyście otwierające drzwi otwarte i dziś dopiero widzę jak wątki tej książki, wsród z dnia na dzień notowanych trafnych, plastycznych obserwacji, komentarzy do wypadków i przeczytanych książek, są nasycone myślami, które Andrzej potrafił całym swoim bujnym i szlachetnym życiem "testować".
W tych zapiskach sprzed 25 laty odnajduje się te same moralne reakcje na otaczający świat; już wtedy odrzuca go równie gwałtownie każdy oportunizm, hipokryzja, wzniosłe zakłamanie, tchórzliwe uciekanie od odpowiedzialności, składanie jej na innych, np na państwo, wszelkie totalistyczne czy nawet demokratyczne "zbaranienie", które w Szkicach okupacyjnych każe mu bronić, tłumaczyć każdy indywidualny anarchiczny wybryk i wielbić prawie chuliganów i "cyników", do których coraz to stara się paru dosadnymi opisami czy słowami upodobnić. (...)
Jeszcze w Paryżu notuje: "Prawdziwy pisarz, to nie ten, który dobrze pisze, ale który najwięcej dostrzega. Andrzej dostrzega w (Gwatemali) coraz więcej. Ten pisarz, który rzucił Europę, bo znienawidził "zmurszałe ideologie", bo chciał po prostu żyć, poprzez to wzrastające zespolenie z każdą pracą, której się bez przymusu z zewnątrz podejmuje, przez to czucie, widzenia, reagowanie na cały świat go otaczający, zdaje się podchodzić jakby na nowo do tych samych problemów, które go w Paryżu trawiły. Każde jego opowiadanie, każdy jego list, wszystko wiąże się z zasadniczymi problemami życia. Jego ideologia, jeżeli użyć tego znienawidzonego przez Andrzeja słowa, wyrasta z jego własnego doświadczenia, a siła tego doświadczenia z każdym rokiem, z każdym miesiącem, staje się coraz bogatsza, cięższa i pomimo sukcesów, “werwy sportowej“, coraz boleśniejsza, jakby ostateczna.
Jego myśli o pracy, o strachu i odwadze o śmierci, o woli i miłości życia, o sensie życia, o Bogu, modlitwie, stanowią nurt ukryty jego opowiadań. Te myśli, rzadko wyrażone “frontalnie“, jakby wyskakują to paradoksem, to żartem, drastyczną “przyziemną“ metaforą, czasami są w samej tkance opowiadania najdelikatniej insynuowane. (...)
Kto napisze o Bobkowskim pisarzu, kto przepracuje, przemyśli jego opinie? Wystarczy wyrwać tendencyjnie, bez kontekstu, parę cytatów, polemicznych szarż, i można zrobić z tego wroga wszelkiego totalizmu – półfaszystę, tak jak na emigracji usiłowano zrobić z Miłosza agenta bolszewickiego!
Kto prześledzi jego myśli od szlachetnego, męskiego anarchizmu Polaka, któremu zbrzydł i polski sentymentalizm i polskie krzyżowanie się i obsesja polskości i tylko polskości, aż po myśli ostatnie, o tyle dojrzalsze, kto przemyśli tę walkę ze “zmurszałymi ideologiami“, walkę o “człowieka z krwi i kości“, człowieka pełnego, wolnego, którego wolność nie byłaby zasłoną złości, ani pustym frazesem;
Kto napisze o jego prozie, która w miarę lat staje się coraz gęstsza. Jeszcze w “Szkicach piórkiem“ zdaje się chwilami wprawką zdolnego pisarza-realisty, wyznawcu Goncourtów, Flauberta i przede wszystkim Balzaca, ale w miarę lat staje się wyrazem nie tylko myśli autora, ale samego rytmu, oddechu tego pisarza. (...)
W jego obserwacji, więcej, w jego wtapianiu się w otaczającą go przyrodę, nie tylko widzimy naturę, to słońce tropikalne, pomarańczowe, potem miedziane, tak szybko wpadające na czubki drzew, czy słońce matowe, białe jak pastylka aspiryny, przebijające sie z trudem poprzez zawiesiste mgły, czy aksamitny lot nietoperza pod czarną koroną liści albo świetliki podobne do tracerów wystrzelonych z nadbrzeżnego gąszczu, ale my tę nature jednocześnie słyszymy.
Ileż tu prób przekazania nam słuchowych wrażeń, które stokrotnie potęgują ostrość ewokacji; warkot latających chrabąszczy, coraz gęstszy w miarę narastania wieczoru i ciszy, tupanie krolików w klatce, rytm i charakter ich tańca, czy zdławiony ciszą, tępy plusk pelikana spadającego do wody w pogoni za rybą, brzęk miliardów komarów okrywających kadłub wielkiego wodnopłatowca dźwiękowym całunem i krzyki żurawi monotonne, płaczliwe, irytujące jak płacz glupiej kobiety".

(z tekstu Krzysztofa Rutkowskiego pt. "Modelarz")

To niedawny tekst, a właściwie coś w rodzaju wykładu. Wygłoszony został w grudniu 2007. Na szczęście Bobkowski nie jest już Totschweigen, ludzie chcą go czytać i czytać o nim.

Użytkownik: Monika.W 31.12.2007 11:44 napisał(a):
Odpowiedź na: Czapski pisze o Bobkowski... | verdiana Wciąż za mało, za mało. Moi znajomi nie mają pojęcia, kto to Bobkowski. Na razie zaraziłam jedną koleżankę Bobkowskim. Ale to za mało, za mało.

Użytkownik: verdiana 31.12.2007 12:45 napisał(a):
Odpowiedź na: Wciąż za mało, za mało. M... | Monika.W Pewnie, że za mało. Zawsze będzie mało, bo w ogóle mało osób czyta. :( Ale i tak już więcej osób zna Bobkowskiego niż jakieś 3-4 lat temu. I cieszy mnie bardzo, że KR o nim pisze i mówi na wykładach - setki osób już dzięki temu wiedzą o istnieniu B. i mają wybór, mogą sięgnąć po jego książki. To lepiej niż nic. :-)

Użytkownik: Bozena 31.12.2007 13:13 napisał(a):
Odpowiedź na: Pewnie, że za mało. Zawsz... | verdiana A ja już dawno miałam Ci powiedzieć Verdiano, że od czasu do czasu (stanowczo za mało) podczytuję stronę Krzysztofa Rutkowskiego (oczywiście od czasu spotkania z Nim w B. i dzięki Tobie). Uwielbiam jak On pisze! On sam. Właśnie On. Wystarczy przywołać raz jeszcze zacytowany przez Ciebie fragment:

"Ileż tu prób przekazania nam słuchowych wrażeń, które stokrotnie potęgują ostrość ewokacji; warkot latających chrabąszczy, coraz gęstszy w miarę narastania wieczoru i ciszy, tupanie królików w klatce, rytm i charakter ich tańca, czy zdławiony ciszą, tępy plusk pelikana spadającego do wody w pogoni za rybą, brzęk miliardów komarów okrywających kadłub wielkiego wodnopłatowca dźwiękowym całunem i krzyki żurawi monotonne, płaczliwe, irytujące jak płacz głupiej kobiety".

Dzięki KR przeczytałam "Sztukę czytania" H. Berezy.
Może przyjdzie i czas na Bobkowskiego.

A grafika strony KR (wiem kto ją zaprojektował, ten KTOŚ jest wśród nas :))- rewelacja, jak na mój gust!

Użytkownik: verdiana 31.12.2007 13:40 napisał(a):
Odpowiedź na: A ja już dawno miałam Ci ... | Bozena Cieszę się, Olgo, że zaglądasz na tę stronę. Dawno nie była aktualizowana, Yola nie ma czasu. :( Ale cieszę się, że wisi, bo i tak bardzo dużo tam tekstów.

Mnie też KR wyznacza tropy literackie. :-) To od niego przejęłam Bobkowskiego - B. jest jednym z mistrzów KR, jego duchowym bratem, bardzo są podobni w odbiorze świata i dosłownym funkcjonowaniu na co dzień też (choćby takie: równie dobrze czytam, jak pływam).

"Ten od grafiki" jest też nieudzielającym się biblionetkowiczem. :-) Skąd go znasz? Z grafiki dla DKF-u? :-) Ten DKF już chyba nie istnieje...? :(

Użytkownik: Bozena 31.12.2007 14:20 napisał(a):
Odpowiedź na: Cieszę się, Olgo, że zagl... | verdiana Nie, nie; osobiście nie znam. Gdzieś doczytałam się, a potem skojarzyłam z osobą zarejestrowaną w biblioNETce!

Verdiano, to oznacza ni mniej ni więcej, że już na pewno po prozę Bobkowskiego sięgnę. Od dawna jednak obiecuję sobie więcej KR (a więc najpierw), i wciąż coś innego mi wypada. Ale myślę o nim, nawet wczoraj, wracając z pracy, późnym wieczorem, myślałam o KR; sama nie wiem skąd akurat na drodze, w tym momencie i o nim...:)))

Krzysztof Rutkowski świetnie pisze, Verdiano, Ty wiesz najlepiej, bo ja tylko "Zakochanego Stendhala" i stronkę mam na koncie, a to jest mało, wciąż mało... Szarpię się z czasem, wyborami (bardzo dotąd trafione polecanki Carmanioli) i siłami. Bywa, że padam umęczona, i już nic nie mogę.:)

Znikam już, Verdiano.
Uśmiechniętego Nowego Roku!

Użytkownik: verdiana 31.12.2007 14:43 napisał(a):
Odpowiedź na: Nie, nie; osobiście nie z... | Bozena Olgo, zanim znikniesz, podaj mi maila, to coś Ci wyślę. :-)

Nowego Roku w całej jaskrawości. :-)

Użytkownik: Bozena 31.12.2007 19:39 napisał(a):
Odpowiedź na: Olgo, zanim znikniesz, po... | verdiana O bogowie! Wpadłam na pożegnanie, i dzięki Verdiano! Podałam na stronie o sobie specjalnie dla Ciebie mojego maila. Wysyłaj, wysyłaj niespodziankę! Oby o KR.:)))))

Użytkownik: verdiana 31.12.2007 20:39 napisał(a):
Odpowiedź na: O bogowie! Wpadłam na poż... | Bozena Coś jeszcze lepszego niż o KR. :) Zaraz piszę!

Użytkownik: Bozena 01.01.2008 14:13 napisał(a):
Odpowiedź na: Coś jeszcze lepszego niż ... | verdiana Sprawiłaś mi radość; dziękuję, Verdiano.

Wysłałam do Ciebie przed chwilą e-maila.:)

Użytkownik: norge 31.12.2007 13:31 napisał(a):
Odpowiedź na: Wciąż za mało, za mało. M... | Monika.W I jeszcze ja. Już o Bobkowskim "wiem" i jestem pewna, że mnie zainteresuje. Szykuję się na "Szkice piórkiem".

Użytkownik: librarian 31.12.2007 20:40 napisał(a):
Odpowiedź na: Szkice piórkiem "Czaps... | Monika.W Bobkowski był moim odkryciem roku 2007, trafiłam do niego przez Giedroycia, Czapskiego i Veridianę równocześnie. A zatem duża zasługa w tym Biblionetki. "Szkice piórkiem" to najistotniejsza książka tego roku w moich lekturach. Podziwiam go za odwagę i działanie. Niezwykły przykład człowieka,który łączył umiejętność obserwacji, analizy, głębokiej refleksji z praktycznym działaniem. To nie jeszcze jedna "gadająca głowa" ale człowiek czynu. Muszę przyznać, że zaimponował mi swoją niezależnością jak wzruszył głęboką wiarą.