Czytając science fiction, chciałem cofnąć się do samego źródła tego gatunku. Jednym z największych prekursorów i przedstawicieli tego rodzaju powieści jest George Wells, rozpoczynający karierę jeszcze pod koniec XIX wieku. W moje ręce wpadła „Wyspa doktora Moreau”. Jest to dość krótka opowieść o rozbitku, który poprzez niefortunny splot wydarzeń dostaje się na dziwną wyspę. W miejscu tym tytułowy doktor Moreau prowadzi swoje eksperymenty na zwierzętach. Oczami przybysza możemy spojrzeć na całą jego działalność z typowo „ludzkiej” strony.

Książka ta zadaje kilka istotnych moralno–postępowych pytań. Jak daleko człowiek może się posunąć w imię postępu naukowego? Czy jest to nieskończony proces, w którym prawa etyczne nie obowiązują? W pewnym sensie dostajemy odpowiedź przez sam przebieg wydarzeń w książce. Doktor Moreau zmuszony został do opuszczenia cywilizowanego świata i zamieszkania na niewielkiej wyspie. Wbrew pozorom nie czyni to z niego szaleńca, jakim mógłby się wydawać. Tłumacząc przybyszowi swoją moralność, czyny i sens eksperymentów, prezentuje się, przynajmniej pozornie, jako trzeźwo myślący człowiek. Ciekawie zostało pokazane zderzenie dwóch różnych wrażliwości. Człowiek bezpośrednio stykający się ze strasznymi dla niego eksperymentami, wszelkie wyjaśnienia przyjmuje jako sofizmaty, z którymi nie jest w stanie dyskutować. Sprawia to, że nie rozumie on sensu tego, co się dzieje.

Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

Powieść powstała na przełomie wieków XIX i XX, kiedy to prowadzona była debata nad moralnością i sensem wiwisekcji. Zadaje pytania, na które człowiek stara się odpowiedzieć do dnia dzisiejszego. Jak daleko można się posunąć w imię postępu?