Nie spodobałaby mu się też pani Fedder. To irytujący, przemądrzały typ kobiety, jakiego Buddy nie znosi. Myślę, że nie dostrzegłby, kim ona jest naprawdę. Bo jest osobą raz na zawsze wyzutą ze zdolności zrozumienia tego głównego potężnego nurtu poezji, który przenika wszystko. To przecież równoznaczne ze śmiercią, a jednak pani Fedder dalej żyje, robi zakupy w sklepach spożywczych, odwiedza swojego psychoanalityka, pochłania co wieczór jedną powieść, nosi pas elastyczny, usiłuje zorganizować swojej córce życie w zdrowiu i dostatkach. Kocham ją. Wydaje mi się nieprawdopodobnie dzielna*.


---
* J.D. Salinger, „Wyżej podnieście strop, cieśle”, w: tegoż, „Wyżej podnieście strop, cieśle; Seymour. Introdukcja”, przeł. Maria Skibiniewska, wyd. Iskry, 1996, s. 65.