Napisani w 1981 roku "Ludzie Julya" Nadine Gordimer dopiero w tym roku doczekali się polskiego wydania. Powieść południowoafrykańskiej noblistki ukazała się dzięki Wydawnictwu M.

Najbardziej prestiżową nagrodę literacką świata Gordimer dostała jako ta, która "przez swą wspaniałą epikę stała się wielkim dobrodziejstwem dla ludzkości"*. "Ludzie Julya", podobnie jak większość książek laureatki Nagrody Nobla, dotyczą problemu apartheidu w RPA.

Tytułowy bohater to czarnoskóry mężczyzna, który od piętnastu lat jest służącym rodziny Smalesów. Kiedy w Soweto rdzenni mieszkańcy zaczynają atakować białych, July proponuje swoim pracodawcom, by uciekali do jego wioski położonej z dala od zamieszek. Małżeństwo Smalesów wraz z trójką dzieci wyrusza więc w podróż do całkiem innego świata, do miejsca, w którym ich życie musi uleć całkowitej zmianie oraz przewartościowaniu. Chociaż July dalej traktuje Smalesów z szacunkiem, podświadomie czujemy, że im dłużej biała rodzina pozostaje w wiosce czarnych, tym mniejszą rolę odgrywa w tamtejszym społeczeństwie. Właśnie ten psychologiczny aspekt zamiany ról między żyjącym kilka klas niżej służącym a poukładaną emocjonalnie rodziną jest najciekawszy. July, który przez lata zarabiał grosze, staje się najważniejszą osobą dla wiodącej dotychczas uporządkowane życie rodziny Smalesów.

Entuzjastom gier psychologicznych oraz fanom afrykańskiej kultury książka Nadine Gordimer powinna przypaść do gustu. Ci, dla których najważniejsza jest wciągająca i zaskakująca fabuła, będą zadowoleni mniej, gdyż historia "Ludzi Julya" momentami wydaje się nieco okrojona i niedopowiedziana. Moje wrażenia są jak najbardziej pozytywne, chociaż czasami irytowały mnie informacje o bohaterach podane w nawiasach, a nie w oddzielnych zdaniach. Nie przyznałbym Gordimer Nobla za tę powieść, jednak reszta jej twórczości dopiero przede mną.



---
* Cyt. za: Wikipedia, hasło "Nagroda Nobla w dziedzinie literatury".