Czerwień jest kolorem niepokojącym, zarówno wtedy gdy oznacza krew, skrytobójstwo, jak i wtedy kiedy określa miłość. "Nazywam się Czerwień" Orhana Pamuka to dzieło traktujące o jednym i drugim.
Bohaterowie powieści to żyjący w 16. wieku w Stambule ilustratorzy - miniaturzyści. Sułtan osmański Murat III był miłośnikiem ksiąg i miniatur. Przygotowują je dla niego najlepsi miniaturzyści. Niestety do ich pracy wkrada się konflikt. Wuj otrzymał tajemne zadanie przygotowania księgi z miniaturami przypominającymi malarstwo zachodnie. A to już jest świętokradztwo, bo ilustrator ma przedstawiać świat takim, jakim widzi go Allah, a nie tak jak chce tego artysta. Posiadanie własnego stylu nie jest dobrze widziane wśród muzułmańskich artystów.
Oliwka, Motyl i Bocian, który z tych miniaturzystów zamordował Eleganta? Dlaczego?
W twórczości Pamuka często przewija się motyw konfliktu między Wschodem i Zachodem. Jest to konflikt fundamentalny, bo wynika z tradycji, religii, rozumienia świata i wyznawanych wartości. Czy ten konflikt może zostać zniwelowany? W powieści "Nazywam się Czerwień" autor nie daje jednoznacznej odpowiedzi. Bohaterowie pozostają w rozterce. Jednak otoczenie przekształca się, kontakty między ludźmi różnych światów nasilają się. Musi więc przyjść zmiana. Taką diagnozę stawia Orhan Pamuk.
Powieść "Nazywam się Czerwień" nie należy do łatwych w odbiorze. Wymaga koncentracji i zaangażowania. Paradoksalnie stanowi to o jej wartości. Z całą pewnością należy ona do książek, które należy czytać wielokrotnie, aby powoli przebijać się przez kolejne warstwy i smakować znaczenia. To cecha dzieł znaczących w literaturze.
Ciekawa jest konstrukcja książki. Krótkie rozdziały są niejako miniaturami z wielką precyzją szkicowanymi słowem przez autora. Zainteresowała mnie postać jednej z niewielu kobiet umieszczonych na kartach powieści. Sekure to typowa kobieta Wschodu. Zajęta domem i rodziną, potrafi jednak zadbać o swój los.
Z pewnością kiedyś jeszcze powrócę do tej książki.


Nazywam się Czerwień (Pamuk Orhan)