Użytkownik: farrokh_d 25.12.2007 17:50 napisał(a):
Odpowiedź na: Po przeczytaniu powieści ... | robinslav hihi, ja tam się nie boję, ale staram się nie szafować szóstkami, na pewno je daję, kiedy trudno mi się z książką rozstać i żałuję, że to już koniec:)

Użytkownik: wenoma 27.12.2007 14:11 napisał(a):
Odpowiedź na: Po przeczytaniu powieści ... | robinslav Czasem wydaje mi się, że daję za dużo "szóstek". "Życie Pi" dostało 5. Było tak pomiędzy 5, a 6. Często mam tak, że nie do końca jestem pewna oceny, bo tak najlepiej byłoby pomiędzy... Ale niestety połówek nie ma. A ja? Jeśli chodzi o książki, to chyba mało krytyczna jestem :P

Użytkownik: jackasia 30.12.2008 13:52 napisał(a):
Odpowiedź na: Po przeczytaniu powieści ... | robinslav Ta książka to prawdziwa rewelacja.
Dawno książka tak mnie nie rozłożyła na łopatki.
Aż boję się sięgnąc po inną pozycję tego autora- czy mnie czasem nie rozczaruje...
Tygrys, chłopiec, bezkres oceanu...
Brzmi może lakonicznie i po trosze jak przygodowa książka z listy lektur szkolnych, ale to zupełnie coś innego.
Daje przeżycia, zostaje na długo i wraca...
Jeśli szukacie w książce przygody, niesamowitości i mocnych przeżyć- KONIECZNA jest lektura!!!

Użytkownik: Artola 16.07.2014 12:12 napisał(a):
Odpowiedź na: Ta książka to prawdziwa r... | jackasia Kurcze, jestem w połowie książki i jakoś nie mogę się tej rewelacyjności dopatrzeć...Czy dalej będzie lepiej, czy ja po prostu zbyt krytycznie patrzę???

Użytkownik: modem2 16.07.2014 17:07 napisał(a):
Odpowiedź na: Kurcze, jestem w połowie ... | Artola A dojechałeś już do wyspy surykatek? Bo ona była najbardziej działająca na wyobraźnię. Niemniej jednak drugi raz tej książki nie przeczytałabym, a to jest, moim zdaniem miernik 'rewelacyjności' tekstu.

Użytkownik: elwen 17.07.2014 08:15 napisał(a):
Odpowiedź na: Kurcze, jestem w połowie ... | Artola Masz chyba to samo, co ja. Od lat interesuję się szeroko pojętym mitem, myśleniem mitycznym, rolą symbolu itp., z "zakręconymi" lekturami jakąś tam wprawę mam, twardą realistką nie jestem. Po "Życiu Pi" spodziewałam się czytelniczego "u-uuu", a było raptem "pfff...". Dobrze się zaczęło, z podejściem głównego bohatera do religii, ale potem zaczęła mnie ta książka nużyć. Jej rewelacyjność, co do której szczerze wierzę, że widzą ją inni, do mnie jakoś nie dotarła: na zakończenie wzruszyłam ramionami. Szkoda; może kiedyś.

Użytkownik: Artola 17.07.2014 11:00 napisał(a):
Odpowiedź na: Masz chyba to samo, co ja... | elwen Zakończenie, a raczej zawarta w nim alegoria (porównanie dwóch wersji historii) uratowała w moich oczach książkę przed totalną klapą. Styl i język kojarzy mi się z sitcomem, dryfowanie po oceanie z Robinsonem Cruzoe, a rozważania religijne Pi są tak spłycone, że aż boli...Może jestem za bardzo zaawansowana i czytelniczo, i religijnie, i filozoficznie, żeby dostrzec tu rewelacyjność...

Użytkownik: elwen 17.07.2014 11:47 napisał(a):
Odpowiedź na: Zakończenie, a raczej zaw... | Artola Zakończenie było plusem, ale też nie było w moich oczach jakieś rewelacyjne. Może jedynym, co mnie w związku z tą książką fascynuje, jest to, że w opozycji do moich odczuć tyle osób jest "Życiem Pi" zachwyconych. Fenomen stylów odbioru.