Książka jest pierwszą pozycją polskiego autora wydaną przez National Geographic Society.

Od wielu już lat spędzam wraz z żoną wakacje w dobrych hotelach. Książkę Beaty Pawlikowskiej przeczytałem podczas pobytu na Krecie w hotelu, który w pełni sobie na swoje pięć gwiazdek zasłużył. Kilka razy w czasie lektury przyłapałem się na tym, iż spoglądam z łóżka, na którym pościel wymieniono przed południem, na drzwi łazienki i toalety ciesząc się, że... po prostu są!

"Blondynka" jest sprawnie, interesująco i dowcipnie napisaną książką - relacją z podróży ze stolicy Peru, Limy do Iquitos.

Doceniam lekkość, z jaką przychodzi pani Beacie Pawlikowskiej pisanie, doceniam również jej trafne osobiste uwagi, spostrzeżenia i oceny, podziwiam ją natomiast za wspaniały hart i ducha, i ciała, pionierską postawę i niewątpliwie niezłomną duszę podróżnika przez duże P.

Świnką morską, którą można nie tylko, jak się okazuje, pogłaskać, ale i... zjeść byłem totalnie zaskoczony i zszokowany! Podróżą statkiem w warunkach urągających chyba... wszystkiemu byłem zniesmaczony, choć opis toalety jakoś dziwnie nasuwał mi obraz toalet PKP z nie tak znowu odległych czasów.

Odrobiła też pani Pawlikowska lekcję z historii kauczuku, która i dla mnie była lekcją wiedzy o tym niegdysiejszym "białym złocie", i lekcję o podboju Amazonii - z niej też dowiedziałem się wielu interesujących faktów, których dotąd nie znałem.

Na koniec raczy podróżniczka czytelnika szczyptą południowoamerykańskich przepisów kulinarnych, co niejako wieńczy jej dzieło.