Rozczarowanie. Nagromadzenie faktów i postaci, monotonna wyliczanka, podana w suchy, lakoniczny sposób, niemalże jakby to był zaledwie szkic do książki. Język głównego bohatera ocieka żółcią, co dosyć szybko zaczyna być męczące. To samo z potrawami pojawiającymi się w książce--odruch wymiotny. Bohater jest skreślony bardzo grubą kreską. Wolałabym coś bardziej subtelnego, jeżeli to miałaby być beletrystyka, a jeżeli nie -- to wtedy wszystkie te maskarady, brody i pamiętniki out, a resztę czytałoby się świetnie, jak wszystkie jego eseje.