Nie ulega wątpliwości, że autor powieści "Mag" igra z czytelnikiem. John Fowles tworzy realistyczny świat i umieszcza w nim wplątanego w erotyczno-psychologiczną grę bohatera - Nicolasa Urfe. Poddaje jego psychikę eksperymentom na pozór teatralnym, w których głębi kryje się jednak cel: rozłożenie osobowości głównego bohatera na czynniki pierwsze, poddanie go licznym badaniom. Fowles sprawdza kondycję człowieka stojącego przed zakłamaniem świata, obserwuje postępy jego podejrzliwości.

Czytelnik ma wrażenie, że spotyka się z postaciami fantastycznymi, jednak krocząc przez zawiłą i nieprzewidywalną akcję powieści, odnajduje wytłumaczenie przebiegu na pozór nadprzyrodzonych zdarzeń i zdaje sobie sprawę, że został tu wykreowany teatr, w którym Nicolas Urfe nie zna swojej roli i gdzie niemal każda postać ze świata realnego odgrywa wyznaczoną jej wcześniej rolę.

Powieść "Mag" została uznana za arcydzieło literatury światowej, jednak obawiałbym się określić ją tak potężnym mianem. Czyta się ją dobrze, narracja jest pierwszoosobowa, zaskakująca, miejscami nużąca, miejscami piękna i sprawia, że razem z Nicolasem przeżywamy jego tragedię.

Oceniam ją jako bardzo dobrą książkę z gatunku "realizm psychologiczny".