Użytkownik: sav zywicky 13.12.2007 17:28 napisał(a):
Odpowiedź na: Czy wszyscy mysla jak wie... | sav zywicky Dodajac : Jak ktokolwiek moze powiedziec doszlo do tego rodzaju smierci czlowieka ktoremu dane zostalo poznac wiecej niz komu kolwiek?

Użytkownik: aborygen 23.12.2007 23:04 napisał(a):
Odpowiedź na: Czy wszyscy mysla jak wie... | sav zywicky Czekałem, aż ktoś inny rozpocznie dyskusję, ale się nie doczekałem...

istnieje smutna teoria, że ludzie naprawdę wrażliwi nie mają wyboru, aby żyć, ale nawet ja w to nie wierzę!(?)

Użytkownik: Annvina 09.01.2008 15:38 napisał(a):
Odpowiedź na: Czy wszyscy mysla jak wie... | sav zywicky Chyba odswieze troszke ten watek.
Swego czasu (w ogolniaku) traktowalam Stachure bardzo doslownie. Bylam przekonana, ze to, co opisuje to szczera prawda i slowo objawione. Gdy na studiach zaczelam zbierac materialy do pracy magisterskiej na jego temat, zdystansowalam sie nieco do jego tworczosci. Z pewnoscia czesc z opisanych przez niego zdarzen mialo miala miejsce, ale z drugiej strony Sted lubil nieco koloryzowac, troszeczke kreowac swoj wizerunek - nie bylo to do konca klamstwem - on kreowal ten wizerunek takze dla siebie. Czytajac jego biografie lub wypowiedzi innych o nim ukazuje sie nieco inny obraz Stachury, co wcale nie umniejsza jego orginalnosci.
Co do prawd... hmmm... Moglabym skopiowac tu pol swojej pracy magisterskiej ;)
Dla mnie takim zdaniem jest "zyc w cudownym i straszliwym napieciu w kazdej zawsze i wszedzie sekundzie" oznacza to skoncentrowanie, skupienie uwagi - na wszytskim, co przezywam - na bieli sniegu, na blasku Slonca, na zapachu trawy, na twarzy mijanego czlowieka. Oczywiscie sposob, w jaki robil to Stachura doprowadzil go do szalenstwa, ale czasem dobrze jest choc sprobowac zyc wszystkimi zmyslami...
Druga taka prawda (a moza ta sama, tylko podana w inny sposob) jest odkrywanie siebie prawdziwego w Fabuli Rasie. Odkrywanie w swoim wnetrzu bestii i baranka, dobra i zla... Odkrywanie kim sie naprawde jest - swojego strachu, swoich pragnien... Dla mnie cala tworczosc Steda, a w szczegolnosci Fabula Rasa to ogromny postulat samoswiadomosci, ktorej tak bardzo nam brakuje w "naszym, czesto pustym zyciu"

Użytkownik: Njordh 02.04.2011 22:40 napisał(a):
Odpowiedź na: Czy wszyscy mysla jak wie... | sav zywicky Często nad tym myślę, ale chyba na innej płaszczyźnie niż kiedyś. I aż trudno zacząć, bo on sam obronił tę kwestię, przecież. Nie trzeba szukać podobieństw nazwisk - pani Potęgowej czy Szeruckiego z kimkolwiek, nie trzeba porównywać, czy zgadzają się daty jego wyjazdów do Norwegii z datami, gdy wspomniał o wyjeździe w książce. Nie trzeba tego robić, czemu? Bo sposób, w jaki pisał, już sam w sobie jest dowodem na to, że to odczuwał. I nawet gdyby nie był w odpowiednim miejscu w przytoczonym przez siebie czasie, on to czuł, on to czując pisał. Czy tego czucia się nie czuje podczas czytania? Myślę, że jest to oczywiste dla każdego, kto sięgnął po prozę Stachury. Skoro zatem czuł, dotyczy to jego życia. Co właśnie ma największą wartość w jego twórczości, to brak tego słynnego patosu, tego napuszenia, jest tylko życie.
Ale z drugiej strony - czy da się napisać o życiu tak, żeby je faktycznie oddać? To mnie nęka. I chyba o to chodzi w Stachurze - on pozwala z całą mocą sprawić, by czytelnik zastanawiał się, ile z tego co napisał miało miejsce w rzeczywistości. Może chodzi o to, by nie zaniechać myślenia?

Użytkownik: Sluchainaya 12.06.2012 11:12 napisał(a):
Odpowiedź na: Często nad tym myślę, ale... | Njordh Sam Stachura podkreśla, już na wstępie Fabula Rasa, że nie można niczego w pełni oddać słowami. Że one nigdy nie będą tym, co opisują. Przewrotnie czyni to jego twórczość bardziej prawdziwszą, bardziej żywą.