Przeczytałem dotąd co najmniej kilkanaście książek na temat II wojny światowej i Armii Krajowej, ale z nich wszystkich razem nie dowiedziałem się tyle, co z tej jednej. Może nawet nie tyle dowiedziałem, co zrozumiałem. To książka nieporównywalna z żadną inną ze znanych mi pozycji. Nie ze względu na szczególne walory językowe czy wyjątkowo wciągającą akcję - ale ze względu na osobę autora i jego niezwykłe doświadczenia.

Większość książek dotyczących tej tematyki można podzielić na wspomnienia i opracowania historyczne. Dla mnie "Kurier z Warszawy" stał się połączeniem tych dwóch kategorii. Autor w czasie wojny ze zwykłego szeregowego awansuje na emisariusza, który rozmawia z najbardziej wpływowymi ludźmi w ówczesnej Europie i poznaje od podszewki zarówno funkcjonowanie najdrobniejszych komórek Armii Krajowej, jak i wielką politykę mocarstw europejskich. Wszystko to opisuje w świetny, reporterski sposób. Bez wgłębiania się w swoje opinie i odczucia. Pisze wprawdzie o tym, co myślał wtedy, ale nie poddaje tego żadnej ocenie z perspektywy czasu. Ten element pozostawia czytelnikowi.

Narracja jest wciągająca szczególnie tam, gdzie mowa o działaniach frontowych czy dywersyjnych. Jeśli ktoś oczekuje wartkiej akcji, może się z kolei poczuć zawiedziony fragmentami opisującymi sytuację polityczną. Dzięki tym opisom dużo zrozumiałem, choć nieraz trudno mi było przebić się przez natłok nazwisk i koneksji między politykami.

Polecam każdemu, kto chciałby zrozumieć lepiej dramat narodu polskiego w czasie II wojny światowej. Naprawdę warto uważnie przeczytać tę książkę w całości, nawet jeśli niektórym zawieje polityczną nudą. Mnie ta opowieść bardzo wciągnęła i pobudziła do refleksji.