Rec. Marta Gulińska
Ocena: 5/6

„Bóg tak chce!”- krzyczeli Krzyżowcy na łamach powieści Zofii Kossak, wyruszając do Jerozolimy, by wydrzeć z rąk Saracenów grób Chrystusa. Za tym właśnie hasłem do Ziemi Świętej podążały tłumy zwyczajnych ludzi. Obok mężnych rycerzy wyzwalać Jeruzalem szli trędowaci i rodziny z dziećmi. Niezwykły zryw społeczeństwa chrześcijańskiego rozbił się wielokrotnie o mury wrogich miast, własną nikczemność i ułudę łatwego zysku. Z tłumu krzyżowców nieliczni doczekali otwarcia bram Jerozolimy. A zwycięstwo to tylko początek ich trudów.

Pierre Barret i Jean-Noël Gurgand przenoszą czytelnika do wieku XII. Jerozolimą rządzi jeszcze Baldwin IV Trędowaty. Zaawansowana choroba władcy budzi w możnych poczucie bezkarności, zaczyna się snucie intryg i dążenia do ustanowienia następcą tronu kandydata, którym łatwo będzie można manipulować. Krzyżowcy i ich potomkowie zatracili z czasem poczucie misji, która przywiodła ich do Ziemi Świętej. Mimo zagrożenia ze strony Saladyna, skupiającego wokół siebie zastępy wyznawców Islamu, jerozolimscy chrześcijanie nie potrafią otrząsnąć się z wzajemnych waśni. Jedynym ratunkiem dla chylącego się ku upadkowi królestwa, mogą być posiłki z Europy.

Na tle tych ogólnych wydarzeń poznajemy przeciętnego rycerza – Wilema d`Encausse, który porzuca rodzinne włości, młodą żonę i obowiązki wobec bliskich na rzecz wyprawy do Ziemi Świętej i zasilenia szeregów templariuszy. Autorzy zadbali o wiarygodność w przedstawieniu ludzkich charakterów. Osoby zapełniające strony książki są pełnokrwiste, czytelnik poznaje ich motywację, plany, pasje i rządzące nimi namiętności. Powieść jest bogata w wydarzenia i postaci historyczne oraz fabularne uzupełnienia. Czyta się ją doskonale, widoczne jest bardzo dobre przygotowanie Barreta i Gurganda, którzy odwiedzili opisywane miejsca, dotarli do słabo znanych dokumentów związanych z opisywanymi wydarzeniami.

Bezsprzecznym atutem Templariusza z Jeruzalem jest spory dystans do tematu krucjat, co przekłada się na odrobinę ironii i krytyki w ocenie poczynań krzyżowców. Nie są to pochwalne peany na cześć wojny o grób Chrystusa, to dobrze napisana powieść pokazująca jak obok wiary stała żądza mordu, ksenofobia i poczucie bezkarności.

Książka ma przyjemną oprawę graficzną. Okładka w kolorach starodruku z grafiką stylizowaną na wiekowy rysunek od samego początku wprowadza w nastrój jakże starych dziejów.

Nie można nie porównać tej książki do Krzyżowców i ich kontynuacji autorstwa Zofii Kossak. Można odnieść wrażenie, że polska autorka nieco lepiej oddała ducha tamtych czasów, pasję i obyczajowość ówczesnych ludzi. Pokazała nie tylko wydarzenia historyczne i postaci odgrywające w nich główne role, ale także przeciętnych ludzi, ich mentalność i zdumienie w zetknięciu się z obcymi kulturami. Powieść Barreta i Gurganda dotyczy wydarzeń mających miejsce pod koniec XII wieku, u schyłku panowania Baldwina IV i po jego śmierci. Ich trylogia oraz książki Zofii Kossak wzajemnie się uzupełniają i najlepiej sięgnąć po nie wszystkie od Krzyżowców i Króla Trędowatego do Templariusza z Jeruzalem, aż po kolejne tomy Turniejów Bożych.