Niedawno wreszcie odważyłam się przeczytać "Iliadę", którą powinien znać każdy człowiek. Podchodziłam do niej z niechęcią, bo słyszałam o niej niezbyt pochlebne opinie. Wszyscy mówili, że jest nudna i szkoda na nią czasu. Jednak muszę przyznać, że się mile rozczarowałam.

"Iliada" to cudowne, antyczne dzieło Homera, wywodzące się z mitów o wojnie trojańskiej. Autor przenosi nas w realia starożytnej Grecji. Tematem utworu jest "gniew Achillesa", jego przyczyny i fatalne skutki. Akcja eposu rozgrywa się na wybrzeżu Azji Mniejszej pod murami Troi, czas obejmuje około 50 dni z ostatniego, dziesiątego roku wojny.

Utwór jest stworzony w bardzo ciekawy, precyzyjny sposób. Jego budowa jest niezwykle logiczna i przemyślana. Skupiona jest wokół jednego motywu - gniewu, konfliktu bohaterów, z jednym ciągiem zdarzeń, kulminacyjnym punktem w pojedynku Achillesa z Hektorem, i ze wstrząsającym zakończeniem. Akcja jest wartka, autor stopniuje napięcie, aby zaciekawić odbiorcę. Utwór podzielony jest na księgi - pieśni. Jak wszystkie eposy Homera, pisany jest heksametrem, co nadaje utworowi odpowiedni rytm. Bogaty w porównania homeryckie - stąd wielość opisów oraz malownicze epitety.

"Iliada" to przede wszystkim utwór o rycerskiej dzielności. Bohaterowie trojańscy traktowani są jak ideały waleczności i poświęcenia dla zagrożonej ojczyzny. Stąd, mimo że głównym bohaterem jest Achilles, większy podziw budzi szlachetny, tragiczny Hektor.

Myślę, że "Iliada" jest dziełem ponadczasowym. Czytanie jej to czysta przyjemność ze względu na ciekawą fabułę i interesującą kompozycję.

Polecam wszystkim, zwłaszcza miłośnikom dobrej literatury klasycznej, pełnej doskonałości i harmonii.