"Śmierci jednak nie trzeba się bać, należy skupić się na tym, żeby żyć, póki żyjemy, czynić jak najwięcej dobrego, rozwijać się, utrzymywać kontakty z innymi ludźmi, ale równocześnie akceptować myśl, że kiedyś żyć przestaniemy, a wtedy życie nadal będzie miało dla nas wartość i znaczenie (...)".


Starość i śmierć są przez wiele osób traktowane jako tematy tabu, zwłaszcza że w mediach na każdym kroku bombardują nas obrazki prezentujące ideał szczęścia – młodość i piękno.

Skąd pomysł na książkę poruszającą tak niezwykle trudne kwestie? Sama autorka często słyszała to pytanie – odpowiedź jest dość wymowna: "Przecież po śmierci tego nie napiszę".

W książce zaprezentowano różne spojrzenia na zagadnienie umierania i starości, przedstawiono filozoficzne rozważania oraz pojmowanie śmierci przez pisarzy i poetów poszczególnych epok literackich. Autorka porusza również kontrowersyjne tematy, jak np. eutanazja, kanibalizm, samobójstwo czy kara śmierci. Stara się jednak obiektywnie spojrzeć na te zagadnienia, prezentując różne punkty widzenia na te budzące wiele emocji kwestie. Śmierć osoby najbliższej – dziecka, rodzica, partnera – jest szczególnie bolesna. Autorka, doświadczona i ceniona profesor psychiatrii, próbuje wskazać sposoby, które pomogą złagodzić ból po stracie.

Książka porusza też temat śmierci cywilnej. W znaczeniu prawnym to utrata zdolności do czynności prawnych, jednak w potocznym rozumieniu to wykluczenie człowieka z życia społecznego, czyli pozbawienie go podstawowych wyznaczników własnej wartości.

Starość, umieranie, śmierć – to hasła, które nabierają nowego znaczenia. Autorka stara się "oswoić" Czytelnika i wskazuje, iż o śmierci nie należy myśleć w kategoriach wyroku, ale rzeczywistości, która kiedyś nadejdzie, i do której trzeba twórczo się przygotować.

[Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2013]