Użytkownik: mija_30 11.04.2013 22:29 napisał(a):
Odpowiedź na: Podróż w czasie do zaskak... | agnesines Sięgnęłam po Barnesa, ponieważ Pilch go bardzo zachwalał. I po raz kolejny się nie rozczarowałam. Książka jest niesamowita. Nie chodzi tu o fabułę (pod tym względem przewyższa ją "Historia świata w dziesięciu i pół rozdziałach"), nota wydawcy trochę nie przystaje do rzeczywistości. To raczej kwestia języka, przemyśleń; nigdy nie czytałam czegoś tak doskonale wyważonego. Ani krztyny patosu nie uświadczysz czytelniku, choćbyś po lekcjach polskiego szczególnie był nań wyczulony. Pomimo całego swojego "zrównoważenia", książka nie jest oschła, wręcz przeciwnie - "w samo serce, w krew się sączy".

Użytkownik: reniferze 18.11.2018 17:12 napisał(a):
Odpowiedź na: Podróż w czasie do zaskak... | agnesines Kompletnie nie rozumiem fenomenu tej książki. Ani historia szczególnie interesująca, ani pseudofilozoficzne rozważania przekonujące. No nie rozumiem.

Użytkownik: Louri 18.11.2018 17:42 napisał(a):
Odpowiedź na: Kompletnie nie rozumiem f... | reniferze Chyba czerpiesz z mojego schowka pozycje ;) Ja schowkowałem po:

http://www.rp.pl/Plus-Minus/305129908-Arcydziela-literackie-sztucznie-nadmuchane.html#ap-1

"Barnes konstruował powieść z takim kunsztem, że 160 stron wystarczyło mu na stworzenie jednej z najlepszych – jak do tej pory – książek XXI wieku, w której, inaczej niż u Groff, nie ma żadnego zadęcia ani choćby jednego zbędnego zdania"

i pewnie jednak będę chciał się osobiście przekonać, która strona ma rację (nie jesteś odosobniona w krytyce).

Użytkownik: reniferze 19.11.2018 12:24 napisał(a):
Odpowiedź na: Chyba czerpiesz z mojego ... | Louri Bardzo fajny link, dziękuję :). Z większością nawet się zgadzam, ale co do Barnesa, to niestety - nie widzę w tej książce nic poza wspomnieniami emeryta, który doszukuje się traumy w zwyczajnym życiu. Ciekawa jestem Twojej opinii.

Użytkownik: Louri 10.05.2019 08:19 napisał(a):
Odpowiedź na: Bardzo fajny link, dzięku... | reniferze Jestem już po lekturze i - po trosze ku własnemu zdziwieniu - wystawiłem 5.0 i naprawdę uważam, że ta książka jest dobra! Spodziewałem się czegoś zupełnie innego (nie wiem, czemu?), jakiegoś parafilozoficznego traktatu, skomplikowanych zdań i tekstu zawiłego do granic wytrzymałości. Tymczasem jest to sprawnie opowiedziana historia i muszę się zgodzić z opinią z recenzji Sens zakończenia :

"Przez cały czas lektury byłam zaintrygowana. Chciałam, tak samo jak Tony, dowiedzieć się, dlaczego Veronika zachowuje się w taki irytujący sposób. Kiedy mówiła: "nie kapujesz", byłam jeszcze bardziej zaintrygowana."

Mocną stroną (choć nie żadnym objawieniem) jest przedstawienie omylności ludzkiej pamięci, świetnie ukazanej w eksperymencie Buckhouta; od dawna już wiadomo, co opisane w dokumencie https://skfu-test.home.amu.edu.pl/wp-content/uploads/2017/03/skfu9_1_1.pdf :

"Praktyka sądowa pokazuje, że działający w najlepszej wierze i przekonani o prawdziwości swoich zeznań świadkowie popełniają rażące błędy, wskazując jako sprawców przestępstw osoby niewinne. Niniejszy artykuł omawia źródła tego rodzaju błędów. Argumentuje się, że fałszywe zeznania nie są spowodowane przez wyjątkowe okoliczności, w jakich znalazła się osoba będąca świadkiem przestępstwa lecz, że są one efektem standardowych procesów poznawczych. W artykule dokonano przeglądu najważniejszych mechanizmów poznawczych odpowiedzialnych za pojawienie się błędów zarówno w trakcie percepcyjnego rejestrowania popełnianego przestępstwa jak i w procesie jego pamięciowej rekonstrukcji. Zdecydowana większość prac poświęconych wiarygodności świadka dotyczy przypadków, w których uczestniczyli świadkowie naoczni."


zaś samo rozważanie, co poszło nie tak, jest tak bardzo ludzkie, przypomina próbę dochodzenia do lepszego zrozumienia zdarzeń, które zaszły, opisaną w Pogarda (Moravia Alberto (właśc. Pincherle Alberto)) (temat eksplorowany np. w Żegnaj, Cytrusku (Davies Adam), Pokuta (McEwan Ian) no i oczywiście w Musimy porozmawiać o Kevinie (Shriver Lionel) ).

Przede wszystkim też czyta się bardzo lekko, powieść jest nieprzegadana. Niektórzy bohaterowie wkurzający, no i wiele zostało pozostawione otwarte - ale jest to postawienie kropki nad "i" tej książki: nasz domysł może być tyle samo wart, co dalsze próby zrozumienia zdarzeń i osób przez narratora.

Użytkownik: Marylek 11.05.2019 09:01 napisał(a):
Odpowiedź na: Jestem już po lekturze i ... | Louri Ta książka to jedno z moich wielkich rozczarowań czytelniczych. Sprawnie napisana, ładnym językiem, a nie wywołująca żadnych emocji. Zero. Spodziewałam się, że mnie dotknie tytułowe poczucie kresu, przez całą pierwszą część czekałam, aż narrator w końcu będzie stary i może wtedy, że będzie trzymać w napięciu, że chociaż historia będzie interesująca. A nudziłam się i z trudem przebrnęłam. Zniechęciło mnie to Barnesa zupełnie.

Nieprzegadana? W sensie, że krótka, to fakt. Ale krążenie autora wokół tematu nie sprawia, że napięcie rośnie. Taka sobie opowiastka.