Trylogia "Dagome Iudex" ("Ja, Dago" + "Ja, Dago Piastun" + "Ja, Dago Władca") to fantastyczna opowieść o początkach państwa polskiego. Nienacki prawdopodobnie stworzył pierwszą polską fantasy (nie mam pewności, nie sprawdzałem). Jego trylogia pochłania nie tylko historyków (jako że porusza temat bardzo ciekawy), ale także każdego miłośnika rycerzy, pogromców smoków, olbrzymów i ludzi lasu. Oprócz przygód olbrzyma Dago spotykamy tam realia i fakty znane z ówczesnej historii Słowian i początków rzeszy niemieckiej. Nienacki wypełnia swoją powieścią luki, jakie pozostawili historycy i pokazuje nam, jak mógł naprawdę wyglądać okres tworzenia polskiej państwowości.

Główny bohater - Dago - jest postacią na wpół rzeczywistą, na wpół legendarną. Co ciekawe, legendę swoją buduje niezłomnie sam, z pełną świadomością! Nienacki pokazuje, jakie mechanizmy mogły tworzyć "opinię publiczną" w tych zamierzchłych czasach, a w raz z nią - historię, która jest krwawa i pełna zdrady, ale też miłości i cielesnych uciech w tym pokrytym lasami kraju.

Dago posiadł Sztukę Rządzenia Ludźmi przebywając na dworze Rhomajów - sławnym Bizantium. Przeczytał tajemną "Księgę Grzmotów i Błyskawic" i poznał tajniki władzy i ludzkiej duszy. Żyjąc jako mały chłopiec w lesie, pokonał wiele potworów, a także nauczył się dużo o sobie i mowie ciała innych ludzi. Wychowany przez olbrzymkę Zeli, był ostatnim żyjącym potomkiem olbrzymów. Aby udowodnić, że sam jest olbrzymem, synem olbrzyma Bozy, potomkiem starożytnych Spalów, gnany chorobą zwaną Żądzą Czynów wyrusza w świat. Przepowiednia mówi, że kiedyś będzie władał ziemią od Morza Sarmackiego po Góry Karpatos.

W pierwszej części, "Ja, Dago", poznajemy naszego bohatera. Jest to niezłomny syn olbrzyma, któremu żadne przeszkody nie są w stanie zasłonić celu. Pokonuje puszcze i bory w poszukiwaniu przygód i zmierza do swego celu. Celem tym jest stworzenie państwa na ziemiach Sklavinów - obudzenie śpiącego Olbrzyma.

Część druga to opowieść o trudach, jakie napotyka na swej drodze wódz małej armii Lestków - Dago, aby stać się władcą - Piastunem i aby utrwalić swe panowanie. To opowieść o bitwach, zdradzie, podstępach i intrygach, truciźnie i miłości.

Trzecia cześć to już historia państwa targanego wewnętrznymi konfliktami i zagrożonego z zewnątrz. To opowieść o zakamarkach psychiki władcy, o strachu, sprycie i miłości. Dago Władca cierpi na chorobę zwaną Żądzą Czynów - czy udowodni, że jest Olbrzymem?

Całość tworzy niezapomniany klimat, do tego stopnia, że nawet po paroletniej przerwie w czytaniu, już po kilku stronach znów wylądowałem w puszczach, na koniu obok Dago, Zyfiki i Herima. Spotkamy tam Wikingów i Turków, spotkamy Morawian i Teutonów, zdradę, zwycięstwo, honor i brak wiary. Spotkamy żerców odprawiających magiczne obrzędy na górze Ślęży, zobaczymy słowiańskie bachanalia i miłość uprawianą w ciemnych izbach...

Niech krew spływająca z ostrza sztyletu wbitego zdradziecko w plecy nikogo nie wystraszy, mężne serce i Sprawiedliwe Ramie Piastuna uchroni was od tragicznej śmierci...



[Recenzję zamieściłem wcześniej w Podaj.net]