Małgorzata Musierowicz znana jest z Jeżycjady i większość czytelników w dużym skrócie wie, o czym opowiadają książki tej autorki. Kochająca się rodzina Borejków, przepełniona ciepłem, miłością, dobrocią, wspierająca się, tworząca wspólnotę, gdzie nikt nie czuje się samotny, stanowi ostoję zaówno dla swych członków, jak i dla sąsiadów. Borejkowie wobec wszystkich są gościnni i otwarci.

"Pulpecja" opowiada o losach najmłodszej córki Mili i Ignacego. Patrycja jest w klasie maturalnej i ma bujne życie wewnętrzne. Wydaje się, że dziewczyna zagubiła się, boi się matury, jej relacje z przyjaciółką coraz bardziej się pogarszają. Nie narzeka z kolei na brak adoratorów, wręcz nie może się od nich opędzić. Igra z chłopcami, łamie ich serca. Ma kontakt z kolegą z dzieciństwa, Baltoną. Ich losy coraz częściej się ze sobą wiążą.

"Pulpecja", podobnie jak pozostałe książki Jeżycjady, zawiera piękne, pełne ciepła sceny z życia rodznnego. Wydaje się, że Borejkowie to przykład idealnej rodziny, której na ogól nie dosięgają niepowodzenia, ludzka zawiść. Pewnie dlatego w powieściach Małgorzaty Musierowicz zaczytujemy się tak chętnie i zapominamy o własnych problemach, tak pochłaniają nas losy Borejków i ich najbliższych przyjaciół.

W książce można znaleźć urocze opisy przyrody, pełne harmonii, wdzięku, piękna, autentyczności. Czytając je, czuje się czyste powietrze zaraz po burzy, przyjemny chłód, oddziałujący na zmysły. To właśnie one stanowią największą wartość "Pulpecji". Po poznaniu losów Patrycji, one wysuwają się na plan pierwszy i współgrają z odczuciami bohaterów. Opisy zjawisk w przyrodzie przynoszą ukojenie i pogodzenie się z tym, co niesie nam los, pewne przyzwolenie na ingerencję przyrody w życie ludzkie, wiarę w lepsze jutro. Do tych fragmentów zawsze warto powrócić.