Historia o tym, że warto liczyć tylko na siebie!


Wszystko wskazywało na to, że początek nowego tysiąclecia będzie dla Mileny i Lucjana Płoszyńskich jednym pasmem pomyślności i sukcesów, zarówno w sferze zawodowej, jak i prywatnej. Los jednak zadecydował inaczej. Udany na pozór związek nagle się rozpada, a każde z małżonków rusza w swoją stronę. Po raz drugi w życiu Milena zostaje porzucona przez mężczyznę, a jednak to właśnie o niej można powiedzieć, że odniosła sukces. Milena nie zamierza szukać szczęścia w ramionach kolejnego męża, gdyż bardzo jej odpowiada status niezależnej, samodzielnej kobiety. Ma czas dla swoich bliskich i przyjaciół, a także dla wszystkich, którzy potrzebują jej pomocy. Szybko się jednak przekonuje, że ludzie – nie wyłączając jej samej – są trochę jak modliszki...


"Zdecydowanie wolę napisać nową książkę, niż wyjaśniać, o czym jest ta poprzednia. Nie dlatego, żebym nie wiedziała o czym piszę, ale dlatego, że bardzo trudno jest w paru zdaniach podsumować kilka, czasem kilkadziesiąt lat cudzego życia. A w »Modliszce« dużo się dzieje. Rozpada się szczęśliwe na pozór małżeństwo Mileny, głównej bohaterki, i to nie ona wychodzi na tym najgorzej. Jest zaradna i pracowita, więc zamiast urządzać łapanki na kolejnego męża, próbuje odnaleźć się w nowej sytuacji. Ma wsparcie w rodzinie i przyjaciołach, lecz ci najbliżsi też potrafią przyczynić zgryzot. Świat bowiem usłany jest dobrymi ludźmi, tylko nie zawsze łatwo z nimi wytrzymać. Niemal każdy z bohaterów, łącznie z Mileną, mógłby powiedzieć o sobie: »Modliszka to ja«. Nie pożerają się z czapką i z butami, bo ich kanibalizm jest mentalny, wystarczy że podgryzają sobie skrzydełka, często z dobrego serca i w najlepszej wierze".

Irena Matuszkiewicz

[Prószyński i S-ka, 2013]