Gustaw Herling-Grudziński (ur. 1919), jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy współczesnych, żyjący w Neapolu. W czasie wojny aresztowany przez władze radzieckie trafił do łagru. Wspomnienia z tego okresu zawarł w głośnej książce „Inny Świat”.

Do 1988 roku, kiedy to „W drodze” wydało „Wieżę i inne opowiadania”, był pisarzem praktycznie zakazanym. W prezentowanym, pełnym, zbiorze opowiadań ujawnia się wielka wrażliwość moralna i metafizyczna Herlinga-Grudzińskiego. Swoich bohaterów pisarz stawia wobec sytuacji granicznych, jak trąd, trzęsienie ziemi, stos, obłęd, a szerzej – wobec cierpienia i śmierci. Samotny człowiek postawiony zostaje wobec druzgocących żywiołów, wobec historii, przemocy, szaleństwa innych, własnej skończoności. Nieprzenikliwy dla innych, wciąż szuka znaków obecności Boga, na przekór obojętności świata. Atrybutem jego człowieczeństwa jest głębokie i świadome przeżywanie cierpienia i przemijania, którym nie zawsze potrafi sprostać.

[Wydawnictwo „W drodze”, 1991]