"To nie był mój elementarz, to był mój uniwersytet".

Mariusz Szczygieł


"To zapis stanów duszy człowieka, który zachorował na Pragę, i przekonujące wyjaśnienie, że choroba ta nie jest szaleństwem, lecz jak najbardziej zrozumiałą fascynacją, której w mniejszym lub większym stopniu ulega każdy czytelnik Hrabala. Nie wszyscy, rzecz jasna, są tak zdeterminowani, by od razu jechać do Pragi... W zastępstwie powinni więc wybrać się w podróż wirtualną, w której Kaczorowski jest doskonałym przewodnikiem".

Edwin Bendyk


"»Praski elementarz« urzekł mnie od pierwszych stron (...) Wprost zdumiewające, jakie bogactwo informacji, spostrzeżeń i refleksji Aleksander Kaczorowski zdołał zawrzeć w kilku krótkich esejach! (...) Ta książka to sama esencja »czeskości«".

Aleksander Fiut


"To książka nie tylko napisana żywo, zajmująco i z doskonałym wyczuciem pointy, ale wręcz fascynująca. (...) Kultura czeska trafiła do kogoś, kto nie tylko z niej czerpał, ale i potrafił się odwdzięczyć".

Leszek Engelking


"W tle tych wszystkich życiorysów jest i sam Alik – spóźniony trochę, w barze nad kuflem piwa... Ta sytuacja nadaje jego esejom ton łagodności i przyzwolenia w ocenie połamanych losów".

Krzysztof Czyżewski


"Ta książka doskonale tłumaczy, dlaczego w ostatnim czasie język polski stał się jednym z najczęściej słyszanych na ulicach czeskich miast".

"Lidove noviny"


"Jeśli z literaturą żyjecie za pan brat, ale jakimś cudem dotąd nie mieliście w swoich rękach żadnej z czeskich powieści, z pewnością po ukończeniu elementarza z zapałem przystąpicie do egzaminu końcowego i bez oporów sięgniecie po niezwykłe teksty literackie naszych sąsiadów".

Zofia Tatarek, wp.pl


"Kaczorowski co i rusz wplata w swą opowieść wspomnienia o własnych ścieżkach wydeptanych w Pradze, o prywatnych epifaniach, o intymnych chwilach, gdy pisarze przemawiają do nas ponad barierą czasu i przestrzeni. Kto wie, czy to nie jest szlak, którym powinien ruszyć każdy spisujący biografie – uczynić z czyjegoś losu nie tylko wyliczankę dat, miejsc, ludzi i dzieł, ale żywy, rozgałęziający się labirynt eseju, w którym spotykają się czytelnicy, krytycy i sami autorzy?"

Tomasz Fijałkowski, lubimyczytac.pl


"Czytając wciąż uświadamiamy sobie, jak mało wiedzieliśmy o ich zmaganiach z komunizmem, o miłości i samotności, obłędzie i zbyt szybkim umieraniu, o kolaboracji rzeczywistej lub doczepionej przez plotkę. Czuje się też silną więź autora z niezwykłą Pragą, z miejscami które zna na pamięć i traktuje bardzo osobiście. Nawiązuje się jakaś emocjonalna więź z twórcami, o których on pisze i których na nowo odkrywamy, poznajemy, zaczynamy inaczej rozumieć. To z pewnością zbiór esejów nie dla każdego czytelnika, ale jakże świetny".

Maria Kolesiewicz, dziennikwschodni.pl

[Wydawnictwo Czarne, 2012]