Rec. Dorota Tukaj
Ocena: 4/6
Fanom Tess Gerritsen i jej cyklu thrillerów z Jane Rizzoli i Maurą Isles nie trzeba wyliczać zalet dziewiątej już powieści z tej serii, a wadami pewnie i tak się nie przejmą, wychodząc z założenia, że najważniejsza jest adrenalina, której wyrzutu doświadczą, śledząc dramatyczne przejścia ulubionych bohaterek. Zastanówmy się więc, co można powiedzieć o
Milczącej dziewczynie czytelnikowi, dopiero zamierzającemu rozpocząć przygodę z twórczością autorki lub znającemu jakieś pojedyncze jej utwory, niewchodzące w skład cyklu.
Jane to jedyna kobieta detektyw w bostońskim wydziale zabójstw. Choć już niejeden raz – nawet będąc w zaawansowanej ciąży (
Sobowtór,
Autopsja) – udowodniła, że odwagą i determinacją nie ustępuje policjantom płci męskiej, ciągle jeszcze zdarza jej się odczuwać nieufność, z jaką spoglądają na nią niektórzy koledzy po fachu… i niektórzy przesłuchiwani świadkowie. W drugim tomie cyklu (
Skalpel) na planie zjawiła się Maura, patolog sądowy, którą początkowo łączyła z Jane tylko wspólna pasja tropienia zła, potem kobieca solidarność – jakże potrzebna zwłaszcza wtedy, gdy się jest w mniejszości! – a wreszcie coś w rodzaju przyjaźni. Nie spędzają razem pozasłużbowego czasu, nie wiszą godzinami na telefonie, ale jeśli jedna jest w potrzebie, druga zawsze pośpieszy z pomocą, choćby to miało być tylko parę kojących słów. A jeśli chodzi o tropienie zbrodni, tworzą duet wręcz niepokonany.
Tym razem muszą się zmierzyć z wyjątkowo dziwną sprawą: oto na dachu jednego z budynków w dzielnicy Chinatown przy użyciu dość zagadkowej broni zostaje zabita kobieta. Nieliczne szczegóły sugerują, że morderstwo to ma związek z inną zbrodnią, popełnioną w tymże budynku przed dziewiętnastu laty. Zginęło wówczas pięć osób: troje gości restauracji Czerwony Feniks i dwaj pracownicy obsługi – kelner i kucharz. Wszystkie ślady wskazywały, że to ten ostatni zastrzelił pozostałych, po czym popełnił samobójstwo. Lecz są osoby, które do dziś nie wierzą w jego winę. A przy tym niewiadomych jest jeszcze więcej, na przykład niewyjaśnione zaginięcie dwóch nastolatek, spokrewnionych z ofiarami masakry. Wkrótce zginie kolejna osoba, a tajemnicza postać, posługująca się śmiertelnie niebezpiecznym orężem – jak żywcem wyjęta z chińskich baśni – znów wkroczy do akcji…
Trzeba przyznać, że Gerritsen potrafi trzymać czytelnika w napięciu niemal do ostatniej chwili, i nie chodzi tylko o solidne opały, w jakie zdarza się popadać bohaterkom, ale przede wszystkim o stopniowane dozowanie faktów i umiejętne przeplatanie wątków, dające czytelnikowi możliwość puszczenia w ruch swej intuicji, a zarazem niepozwalające zbyt wcześnie rozwikłać wszystkich zagadek. Na plus należy jej też zapisać umiejętność kreowania niebanalnych postaci drugoplanowych, takich jak
sifu Fang, oraz wplatania w sensacyjną akcję ciekawych motywów socjo- i psychologicznych (tutaj: sytuacji chińskiej mniejszości etnicznej w USA oraz konfliktu rodzącego się z przekroczenia „cienkiej niebieskiej linii”, czyli granicy między prawem a bezprawiem). Kolejna dobra strona to możliwość zabrania się do powieści bez znajomości wcześniejszych części cyklu; zasadniczy wątek jest całością samą w sobie, a stali bohaterowie są przedstawieni na tyle obszernie, że nie trzeba dociekać, kto jest kim i co go wiąże z pozostałymi. Aczkolwiek pełniej obcuje się z dwiema głównymi postaciami, gdy zna się pewne fakty z ich wcześniejszego życia (Kim jest Daniel Brophy? Jakie mroczne tajemnice rodzinne mącą spokój ducha Maury?), jeśli zatem ma się możliwość przystąpienia do lektury dopiero po poznaniu poprzednich tomów, warto ją wykorzystać.
Minusem
Milczącej dziewczyny jest natomiast samo rozwiązanie intrygi kryminalnej, nasuwające nieco zbyt oczywiste skojarzenia z innym bardzo znanym okazem gatunku (którego tytułu nie wypada tu zdradzić), oraz nieco lekceważące potraktowanie wątku drugoplanowego – sprawy sądowej, w której Maura jest świadkiem oskarżenia. Chyba że autorka ma zamiar kontynuować go w kolejnej powieści, po którą prędzej czy później pewnie sięgniemy…
Więcej recenzji Doroty Tukaj znaleźć można na http://ksiazki.wp.pl/kuid,44,nick,Dorota-Tukaj,profil.html
(c)Wszystkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie bez zgody autora zabronione.