Przeczytałam ostatnią część Sagi „Grzech Pierworodny”. Cóż, zanim zaczęłam czytać pierwszą jej część nie spodziewałam się, że dobrnę aż tutaj. A jednak stało się inaczej. Książka ta kończy się trochę za szybko. Nie, nie jest nudna. Ale czegoś mi w niej zabrakło. Może trochę akcji, do której zdążyłam się przyzwyczaić czytając wcześniejsze tomy. Może dlatego miałam poczucie, że jeszcze trochę mogłoby się w niej dziać. Chociaż z drugiej strony książka i jednocześnie saga zakończyły się w dobrym momencie. Żal mi, że to już koniec, a jednak mam wrażenie, że gdyby było tego więcej, to mogłoby mi się znudzić. A tego bym nie chciała.

Jak wspomniałam wyżej, jest to ostatnia część Sagi. Może na początku byłam trochę sceptyczna w stosunku do niej. Jednak z czasem, wraz z kolejnymi czytanymi częściami, z coraz większym zainteresowaniem śledziłam życie bohaterów, ich radości, smutki, troski, dramaty. Czasem wydawało mi się, że Saga jest pisana zbyt prostym językiem, ale to dodawało jej nawet uroku. W każdym razie są tu też dość wyraziste osoby, nieraz zaskakujące, ale na pewno nie dadzą o sobie zapomnieć. Tak jak i Saga.

Kończąc moją krótką ocenę i książki i Sagi dodam tylko, że po cichu marzył mi się serial na podstawie tejże długiej opowieści. Przyznam jednak, że spodobałby mi się tylko taki, który byłby wierny treści.