Witajcie! :)

Czy kojarzą się Wam może jakieś XIX-wieczne utwory z literatury polskiej dotyczące kiepskiej kondycji finansowej literatów/ ludzi pióra? Że biedny, że opuszczony przez mecenasów, że wykorzystywany przez księgarzy... :) Mogą to być wiersze, dramaty...wszystko :) Będę wdzięczna za absolutnie każdą sugestię i z góry dziękuję za zainteresowanie :)
Pozdrawiam!

PS. Sama nie wiem, czy w dobrym dziale zamieszczam moje zapytanie, niemniej maturę mam już daawno za sobą, więc nie jest to pytanie, na które odpowiedź pomoże mi w jej pisaniu :) Najwyżej proszę Admina o przeniesienie, bo nie chciałabym robić zamętu :)