Jest to dziennik napisany przez młodą dziewczynę, której najpiękniejsze lata przypadły na bardzo ciężkie czasy. Akcja odbywa sie w Łodzi i Warszawie.

Nie znajdziemy tu użalania się nad losem własnym i przyjaciół, i, mimo opisu wydarzeń z getta, jest to hymn na cześć młodości, którą bohaterowie przeżywaja pełną piersią.

Czytając udaje nam się zapomnieć, jakie czasy i jakie miejsca opisuje autorka i możemy nie tylko przyłapać się na uśmiechu, ale i poczuć zazdrość o przeżywane przez nią chwile.

Polecam wszystkim. Książka zapada głęboko w pamięć, a czytanie jej jest bardzo mocnym przeżyciem.