Przyznam, że początek fabuły niezbyt wciągał, a jednak było coś w książce, co mnie zatrzymało przy lekturze (choć nie wiem co). Właściwie to przez całą książkę nie ma jakichś nagłych zwrotów akcji, choć jednocześnie nie można powiedzieć, że nic się nie dzieje. Sporo dialogów, w których przede wszystkim postaci wyjaśniają pewne kwestie mające znaczenie w świecie książki, głównie "wielodrożności" umysłu, która pojawia się tak często, że czasami ma się wrażenie, że tylko po to została napisana "Gwiazda Imperium", aby wyjaśnić (w dodatku w niezbyt jasny sposób), czym jest ta wielodrożność...

Na szczęście jednak tak nie jest. Zwłaszcza jeśli dojdziemy do ostatniego rozdziału książki, który dość zaskakująco kończy fabułę. Przyznam, że pomysł ciekawy, choć i tak wiele kwestii pozostaje tajemnicą, i jakby odnosi się wrażenie, iż właściwie fabuła dopiero się rozpoczęła i można by z tego zrobić co najmniej trylogię na miarę "Gwiezdnych Wojen". Można by też wyjaśnić wiele kwestii, jak np. kim właściwie była rasa Lll, czemu byłą tak bardzo potrzebna, w jaki sposób odbudowywała świat i dlaczego nie mogli z tym sobie poradzić ludzie? Jak również rozwinąć akcję, gdyż w momencie zakończenia "Gwiazdy Imperium" właśnie większość wydarzeń się zaczynała (choć tylko w pewnym sensie "zaczynała"... po przeczytaniu ostatniego rozdziału będziecie wiedzieli, dlaczego), np. wojna o tron. Autor najwyraźniej uznał, że są to nieistotne dla przekazu wydarzenia. Jednak jeśli był jakiś przekaz poza - w sumie niezbyt wyszukanymi - kwestiami Lll czy też wspomnianej wielodrożności umysłu, a także tzw. "względów ekonomicznych", którymi musiały się kierować postaci, to ja go nie zauważyłem.

Mimo wszystko, ze względu na ostatni rozdział oraz za pewien subtelny (a nawet bardzo subtelny), choć specyficzny klimat, uważam, że należy się ocena 5.