Ta na poły autobiograficzna powieści autorstwa P. Huelle urzeka gawędziarskim stylem. W opowiadaną niemal jednym tchem historię automobilizmu w swojej rodzinie autor wplótł niepostrzeżenie martyrologię, krytykę dzisiejszej sztuki i układów społecznych oraz pogląd na wiele innych spraw bliskich współczesnemu człowiekowi.

Rytmiczny język opowieści prowadzi nas wartko przyprawiając o śmiech, wzruszenie, zmuszając do zastanowienia nad kondycją dzisiejszego społeczeństwa. Finałem zaś (i nie uważam tego za spojler) jest pean pochwalny na cześć B. Hrabala, którym główny bohater zdaje się być zauroczony, i którego duch przewija się na kartach książki wielokrotnie. Polecam.

Wszystko z rekomendacją MSZ oczywiście ;)))).