Walonowie to tajemniczy lud, który w średniowieczu przybył na tereny obecnego Dolnego Śląska z rejonów leżących na pograniczu dzisiejszej Belgii, Francji i Niemiec. W Karkonoszach i w Górach Izerskich wydobywali i przetapiali kruszce, znajdowali drogie kamienie. Po oszlifowaniu, kamienie te ozdabiały insygnia władzy królewskiej, stanowiły środek płatniczy, były używane jako amulety. Walonowie pozostawili po sobie tajemne znaki i księgi oraz mnóstwo zagadek.

Książka opiera się na faktach, oddziela je od legend i zabobonów, którymi obrosły przez setki lat karkonoskie skarby. Na końcu pozycji znajduje się bogata bibliografia. Autor korzystał ze źródeł w języku polskim i niemieckim, niejednokrotnie wykorzystując stare dokumenty znajdujące się w Archiwum Państwowym w Jeleniej Górze. Zatem książka ta jest najobszerniejszym źródłem wiedzy o Walonach dostępnym obecnie polskiemu czytelnikowi.

Ogromną zaletą publikacji jest wszechstronne pokazanie Walonów: nie tylko od strony historycznej oraz rozwoju hutnictwa i wyrobu kwasu siarkowego, ale także od strony kulturotwórczej. Opowieści o karkonoskim Duchu Gór, nierozerwalnie związane z drogimi kamieniami oraz złotem, stały się kanwą zarówno legend, jak i poważnych utworów literackich.

Na zakończenie podróży przez stulecia, autor zaprasza nas do odwiedzenia Muzeum Ziemi ze Skansenem Walońskim w Szklarskiej Porębie. Od kilkunastu lat prężnie działa tam Sudeckie Bractwo Walońskie, opracowując między innymi ścieżki dydaktyczne i wskrzeszając walońskie tradycje. Posługując się załączoną do książki mapką oraz opisami, można wybrać się na „szlak waloński” i podążać śladami tajemniczych kopaczy kamieni szlachetnych i kruszców.

Książka (wyd. Ad Rem, 2010) ma piękną szatę graficzną, zawiera też doskonałej jakości zdjęcia i kopie starych rycin. Kontakt z tą pozycją to przyjemność sama w sobie. A jeśli za tak starannym wydaniem idzie, jak w tym przypadku, duża wartość merytoryczna, to już jest pełnia czytelniczego szczęścia.