Encyklika "Veritatis Splendor" jest bez wątpienia pozycją ważną, ale nie można nie dodać, że to pozycja trudna. Jest pisana filozoficznym językiem, kierowana do biskupów, rozumiana przez studentów teologii tylko rano, gdy mają świeży umysł ;))). Dobrze, dobrze, troszkę z tymi studentami przesadziłam. Chciałam powiedzieć tylko, że lektura ta wymaga skupienia i myślenia choć odrobinę filozoficznego. Jak wszystkie dokumenty Kościoła, jest "naszpikowana" treścią i trzeba cierpliwości, żeby tę treść "odkopać".

To jedyna encyklika, która w całości jest poświęcona jakiejś dyscyplinie teologicznej - mianowicie teologii moralnej. Zazwyczaj encykliki poruszają jakiś temat, który swoim zasięgiem dotyka szerszej problematyki.

W "Veritatis Splendor" czytamy m.in. o opcji fundamentalnej - podstawowym wyborze, jakiego dokonuje człowiek i który pociąga za sobą kolejne, jakby mniejsze decyzje (np. opcja fundamentalna: jestem uczniem Chrystusa, kolejne decyzje: w konkretnej sytuacji postępuję zgodnie z nauczaniem Jezusa). Encyklika traktuje o problemach współczesnych moralistów i pokazuje błędne drogi myślenia, wskazuje też te właściwe, rzuca światło na drogi teologii moralnej, pokazuje, nad czym jeszcze warto pomyśleć. To ważna pozycja - jak wszystkie encykliki ;-))).