Muzyka praktycznie przenika całe nasze życie. Zaczynając od prostych melodii wydobywających się z dziecięcych zabawek, a kończąc na pieśniach żałobnych. Nie jest tajemnicą, że ma moc wpływania na uczucia i emocje. Jedne melodie rozweselają, inne budzą melancholię. Co jednak najciekawsze, jest odbierana przez ludzki mózg niezależnie od słów, stanowi autonomiczny element. Sacks w swej książce pragnie pokazać, jak skomplikowanym zjawiskiem jest muzyka. Jak wpływa na ludzi cierpiących na zaniki pamięci, jak może obsesyjnie chodzić po głowie, jak u niektórych występuje zawsze w korelacji z barwami czy liczbami, jak porażenie piorunem może w nas nagle obudzić niesłychane zdolności muzyczne (oczywiście jest tego dużo więcej, podaję tylko kilka przykładów).

Ja akurat nie jestem specjalnie umuzykalniony i choć umiem się wczuć w brzmienie oraz nastrój melodii, za dużo było tu dla mnie zwrotów i sformułowań stricte muzycznych, których za nic nie ogarniam umysłem (b-molle, akordy, gamy itd.). Najprawdopodobniej dlatego „Muzykofilia” mniej mi się podobała niż pozostałe książki Sacksa, jakie czytałem. Jest to bez wątpienia świetna pozycja, lecz naprawdę docenią ją tylko osoby znające się co nieco na muzyce od strony teoretycznej.