Charles Ogier (1595–1654), sekretarz poselstwa francuskiego mającego za zadanie doprowadzenie do pokoju między Szwecją a Polską. Poselstwo to dotarło do Polski wiosną 1635 r. i po podpisaniu traktatu pokojowego w Sztumskiej Wsi przebywało na Pomorzu (głównie w Gdańsku) do czerwca 1636 r.

Ogier prowadził podczas tej podróży diariusz spisując wszystko, co zaobserwował i uznał za godne odnotowania. Dzięki temu późniejsi czytelnicy jego „Dziennika” uzyskali znakomity szkic obyczajowy z życia codziennego w XVII-wiecznej Polsce, opis odwiedzanych przez niego miejscowości, znajdujących się w nich budowli i dzieł sztuki. Poselstwo po podpisaniu traktatu jeszcze przez 9 miesięcy pozostawało w Gdańsku, co sprawiło, że relacja Ogiera i opinia o tym mieście oraz jego mieszkańcach nie są tak powierzchowne jak innych, będących przejazdem, cudzoziemców.

Pierwszy przekład „Dziennika” w języku polskim ukazał się w latach 50. XX wieku. Jego objętość, tekst łaciński, obszerne przypisy i objaśnienia, tłumaczenie polskie – odbiegające od wymagań współczesnej polszczyzny, oraz niewielki nakład, spowodowały konieczność dokonania nowego tłumaczenia. Obecna edycja „Dziennika” – w konwencji popularyzatorskiej, skierowana jest do szerokiego grona czytelników. Dla wygody odbiorców – pominięto wersję łacińską, część przypisów oraz pozbyto się zbędnej archaizacji tekstu... a wszytko z nadzieją, by „Dziennik” ów czytało się jak dobrą książkę beletrystyczną.

Zenon Gołaszewski

[Maszoperia Literacka, 2010]