No i proszę - w końcu udało mi się przesłuchać pierwszy pełny audiobook, czyli "powieść w wydaniu dźwiękowym"! Wrażenia jak najbardziej pozytywne, książka w postaci nagrania zapewniała mi poczucie prywatności i spokoju nawet w bezsenne noce. Głos lektorki koił i zaciekawiał zarazem. Dlatego kupiłem już kolejną audio książkę, którą czyta Joanna Jeżewska (niestety, całkiem niedawno przeczytałem 206 kości (Reichs Kathy (Reichs Kathleen J.)) na papierze, więc odpadła mi jeszcze jedna przyjemność).

S.J. Watson zbudował swoją opowieść wokół amnezji, a więc książka traktuje o tożsamości. Wcześniej udało mi się trafić na bardzo udaną powieść z tym samym wątkiem głównym - Kilka dni z życia Alice (Moriarty Liane). Tym razem humoru właściwie nie ma, a jednak trudno się oderwać od słuchawek. Sukces ma wielu ojców, więc nie jest mi łatwo zdecydować, jaka w tym zasługa autora, a jaka tłumaczki, z całą pewnością mogę za to powiedzieć, że lektorka wniosła sporo.

Bohaterka książki co rano musi startować z czystą kartą - nie przypomina sobie, kim jest, ile ma lat, gdzie się znajduje; to wszystko musi sobie (re)konstruować przy pomocy męża, Bena, którego też zresztą nie poznaje. Niestety, gdy zaśnie, ta krucha tożsamość znów znika, i następnego dnia wszystko dzieje się na nowo. W jej życiu nie ma więc wiele ciągłości, jest za to mnóstwo niepewności. W próbie poradzenia sobie z tą sytuacją pomaga jej lekarz, który wpada na pomysł, aby prowadziła dziennik, choć oczywiście codziennie musi jej o tym przypominać. Ta terapia odbywa się za plecami męża, co dodatkowo utrudnia budowanie układanki, jaką jest życie Christine.

Choć jest to thriller psychologiczny, nie przeceniałbym tu znaczenia strachu czy w ogóle sensacyjności. To doskonała powieść obyczajowa, tyle że opleciona wokół niecodziennego zjawiska. Niesamowite spostrzeżenia i skojarzenia, ubrane w piękne słowa, pozwalają unosić się na powierzchni akcji i nurkować po co urokliwsze zdania. Nie miałem pokusy przewidywania, co będzie dalej, a dodatkowy plus dla autora za to, że ta historia nie jest ani nadmiernie pokręcona, ani prosta jak budowa cepa. Dlatego pewnie nie odwraca uwagi od przeżyć bohaterki, które są tu najważniejsze.

Christine od pierwszych chwil przyciąga czytelniczą ciekawość i pozwala się ze sobą utożsamiać. Jeżewska doskonale nasyca jej opowieść emocjami i jest w tym niesamowicie wiarygodna - potrafi się wściekać, potrafi zwolnić tempo dla podkreślenia wyładowania psychicznego, w jej głosie jest i rozpacz kobiety szukającej prawdy, i radość z odkrywania, i podejrzliwość... Narracja wciąga i musiałem ją sobie dawkować, żeby za szybko nie skończyć.

Nie chcąc zdradzać zbyt wiele, muszę trzymać dziób na kłódkę, ale żal mi też zupełnie abstrahować od akcji, więc wspomnę, że zaburzenia pamięci Christine pojawiły się wskutek gwałtownych wydarzeń w przeszłości i rozwikłanie tej zagadki - jak w porządnych powieściach sensacyjnych - jednak następuje. Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu