Nie wiem tylko moja czy autorki. Mówię o książce Kochanice króla (Gregory Philippa). Powieść traktuje o romansach słynnego króla Henryka VIII Tudora. Jego kochanice to panny Boleyn, z których jedna, jak pamiętamy z historii, zostaje po wielu perypetiach żoną Henryka i marnie na tym wychodzi. Historia doskonale znana, a do sięgnięcia po tę książkę skłonił mnie fakt obejrzenia w ostatnim czasie serialu "Tudorowie".

Temat samograj. Kochliwy król pozbywający się kolejnych małżonek w imię dobra dynastii. Jednak to co napisała pani Gregory jest na poziomie słabego "harlekina". Choć właściwie nie wiem, bo żadnego nie czytałam, wystarczyło, że popatrzyłam na okładki i przeczytałam tytuł.

"Kochanice króla" napisane są marnym językiem (a może to wina tłumaczenia?) rojącym się od kolokwializmów. Nieudolne próby archaizacji i stylizacji języka tylko irytują. Autorka powinna pamiętać, że ludzie w XVIw. mieli inną wrażliwość i inne doświadczenie społeczne, więc nie mogli posługiwać się językiem tak jak współcześni. Próba uwznioślenia tekstu kończyła się taką oto metaforą "Kiedy popatrzył mi prosto w twarz, poczułam siłę jego woli wgniatającą mi się w czoło niczym kula armatnia"!!! Perełka....

Postaci w książce jednowymiarowe do tego stopnia, że aż nudne i przewidywalne. Nie dałam rady. Nie mogłam... Nie lubię nie kończyć książek, które czytam, ale poddałam się. Robię to niezmiernie rzadko... Może popełniam błąd, ale porzucam tę lekturę na 279. stronie...