Pewna osoba poleciła mi "Przygodę fryzjera damskiego". Spodziewałam się historii obyczajowej, ale jest to coś zupełnie innego. "Przygoda..." okazała się niezwykłą lekturą! Więcej: stała się jedną z moich ulubionych powieści. Jeśli ktoś odnajduje się w świecie sarkazmu i cynicznego języka, ta książka jest stworzona dla niego. Mendoza w prześmiewczy sposób ukazuje ludzką głupotę, naiwność, obnaża ciemne interesy firm, powiązania władzy z policją. Za komediową opowieścią kryje się jednak ostra krytyka fałszywego świata polityki i show-biznesu. To tak, jakbyśmy wybrali się w podróż za kulisy, kryjące układy i nieczystą grę. Mimo tego "Przygodę..." czyta się łatwo i lekko.

Jeżeli chodzi o historię, przedstawia się ona następująco: główny bohater (a zarazem narrator), lump, pechowiec i życiowy nieudacznik, gdy opuszcza zakład psychiatryczny, postanawia zerwać z przestępczą przeszłością. Przejmuje zakład fryzjerski swojego szwagra (który jest równie barwną postacią) i pracuje spokojnie, ucząc się fachu... Pewnego dnia do salonu przychodzi piękna kobieta o imieniu Ivet i składa mu nietypową propozycję - kradzież dokumentów w zamian za pewną sumę pieniędzy. Od tej chwili akcja nabiera rozpędu.

W książce występuje cała masa groteskowych postaci: tytułowy "fryzjer", głupkowaty prezydent Barcelony, usłużny Murzyn, niewyobrażalnie brzydka siostra "fryzjera".

Książka jest prześmieszna, pełna zabawnych gagów i doskonałych dialogów. Polecam wszystkim, fryzjerom też!