Tak sobie człowiek czasem narobi apetytu na dzieło określane jako: "tragikomiczne arcydzieło" [wydawca], "prawdziwe dzieło sztuki" [niezidentyfikowany recenzent/-ka 'Elle'], a wreszcie utwór zajmujący "miejsce w literaturze na równi z 'Buddenbrookami' Manna [Michael Cunningham]...

A potem czyta, czyta... i tak się zastanawia, dlaczego jednak Mannowi nie przydarzały się takie frazy, zdania i całe fragmenty jak poniżej. Miał mniej zwichrowaną wyobraźnię? Lepszych tłumaczy? Czy jedno i drugie?

UWAGA: Biblionetkowicze poniżej, powiedzmy, 16 lat proszeni są o pominięcie fragmentów zaznaczonych "paplami"

„Dwie wypełnione pustką godziny przypominały mu zatoki, w których dojrzewa infekcja” [9]

„Alfred rozglądał się po obszernej hali wypełnionej bladymi podróżnymi zgromadzonymi wokół taśmociągów. Na szarej posadzce widniały skomplikowane wzory wyrysowane mokrymi kołami wózków wprowadzonych z zewnątrz. Światło miało barwę choroby komunikacyjnej” [26]

„do tego stopnia znienawidziła patriarchalny system awansu i fallometryczny system pomiarów osiągnięć, iż nie zdała matury – może dlatego, że nie chciała zdać, a może dlatego, że nie była w stanie tego uczynić.” [39]

„pomagał tworzyć zręby wiekopomnej pracy naukowej, która jednak nie mogła powstać ze względu na intensywność emocji wstrząsających autorką” [39]

„balejażowa blondynka o wyglądzie osoby grywającej w amatorskim zespole rockowym (…)” [110]

„ma (…) Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu jak zużyta rękawica baseballowa” [110]

„jego kurtka cuchnęła jak mokra krowa w wodorostach” [111]

„Niebo było tak samo jasnoszare jak chodnik, na którym emerytowani tubylcy, przestrzegając nafaszerowanych barbituranami ograniczeń prędkości, czołgali się w swoich samochodach ku miejscom przeznaczenia (…)” [180]

„młodzi słuchacze zostali cyfrowo przemieleni na jednorodne tło z tuńczykowoczerwonej masy mózgowej” [194]

Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu [256]

Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu [256]

„płatki nafaszerowane były kawałkami daktyli, niczym poćwiartowanymi karaluchami, w jego mleku pływały niebieskawe skrawki niehomogeniczności” [262]

„Kupka tłuczonej brukwi spoczywająca na talerzu wydzielała przezroczysty, żółtawy płyn przypominający osocze lub płyn zbierający się w odciskach. Ugotowana botwinka ociekała czymś miedzianym, z zielonym nalotem. Zasysające oddziaływanie spragnionej panierki mącznej wciągnęło oba płyny pod wątróbkę” [264]

„Chipper czuł w gardle gulę, pustkę tak skondensowaną, że w żadnym wypadku nie mógłby przełknąć zbyt wiele. (…) Ale brukiew śmierdziała próchnicą i była zimna – miała temperaturę i strukturę mokrego psiego gówna o chłodnym poranku – i jelita Chippera skręciły się w zginającej kręgosłup konwulsji.” [268]

„Migdałki wydzieliły amoniakalny śluz, gdy za nimi zgromadziły się prawdziwe łzy” [271]

Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu [289]

„Było to socjopatyczne gówno, luźny stolec, sraczka słowna. Przedstawiło się Alfredowi zeszłej nocy (…) przycupnęło na brzegu czystego nordyckiego łóżka i rozlało się na prześcieradłach niczym ser brie albo śmierdzący obornikiem cabrales.
- Nic z tego, kolego – powiedziało i dosłownie się rozpłynęło w wichurze komicznych odgłosów pierdzenia. [292]{i tak dalej przez jakieś trzy strony. Po drodze jest jeszcze Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu [293] }

„Jego gruczoły zaczęły wydzielać pierwszy słodki smar upojenia alkoholowego” [508]

„Było to świadectwo izolacyjnej efektywności granic politycznych, których moc nie tylko tworzyła łuk elektryczny ponad przepaścią dzielącą dwa różne ekonomiczne woltaże” [549]

[Korekty (Franzen Jonathan)]

No i co z tego, że za samą fabułę należy się co najmniej czwórka, za niektóre sceny piątka z plusem, kiedy takie szkaradzieństwa dokumentnie obrzydzają czytanie? Sumarycznie wyjdzie pewnie 4, ale więcej już do tego nie wrócę. A do "Buddenbrooków" jeszcze niejeden raz!