Urok tej powieści polega nie tyle na przejmującej lekcji historii, której udziela Czytelnikowi Lampedusa, ile przed wszystkim na przekazaniu swoistego, urzekającego sposobu widzenia ludzi, miejsc i rzeczy. Jest w tym i żal za minionym bezpowrotnie czasem, i ostra, realistyczna ocena przeszłości, swoisty humor i urzekająca ironia. Powieść Lampedusy cechuje piękny oszczędny styl, zdolność uchwycenia w jednym geście, powiedzeniu czy spojrzeniu, w jednym obrazie ludzi i wydarzeń, a także umiłowanie bez reszty urody starych pałacowych wnętrz, "kruchego uśmiechu" kryształowych kwiatów świecznika, i spokojny smutek towarzyszący obecnej w całej książce wizji śmierci.


[Wydawnictwo Muza SA, 2001]