Od dawna żadna powieść nie zauroczyła mnie tak mocno jak "Tabu" fińskiego pisarza Timo K. Mukka. Bohaterka książki, Milka, ma mniej więcej czternaście lat. Mieszka w odludnej okolicy, styka się tylko z kilkoma osobami: z mamą, z Chrystianem, który pomaga im w gospodarstwie oraz z mieszkańcami wioski. Ważniejsi jej znajomi ze wsi to Auno Laanila - zakochany w niej bogaty jedynak oraz sześćdziesięcioletni, bardzo pobożny, zniedołężniały, a mimo to łasy na kobiece wdzięki organista.

Chrystian Ojanen przybył do wsi nie wiadomo skąd. Milka kocha się w nim miłością ni to dziecięcą, ni to kobiecą. Uwodzi go nie całkiem świadomie. Prowokuje, szczypie, łaskocze, a potem, gdy Chrystian ulega pokusie, pozwala się całować i dotykać.

Matka dziewczynki to osoba łagodna i dobra, ale też naiwna. Wysyła śliczną, dorastającą córkę do chaty samotnego mężczyzny, nie rozmawia z nią na intymne tematy, nie ostrzega przed niechcianą ciążą. Przerażająca jest niewiedza Milki: dziewczynka nie ma pojęcia, skąd się biorą dzieci, jakich rzeczy nie wolno robić przy chłopcach.

W książce znajduje się wiele scen erotycznych, napisanych w sposób niezwykle subtelny. Bohaterowie pożądają, kochają mocno, ale nie zazdroszczą. I ten brak zazdrości nieco mnie niepokoi, bo przecież uczucie to prawie zawsze towarzyszy miłości. Może w Laponii, bo właśnie tam toczy się akcja książki, ludzie są inni? A może nieuwzględnienie zazdrości to błąd młodziutkiego pisarza - Timo K. Mukka napisał "Tabu" mając zaledwie dwadzieścia jeden lat.

Książeczka jest bardzo krótka. W najbliższym czasie przeczytam jeszcze "Ziemia jest grzeszną pieśnią" i będę musiała zakończyć znajomość z tym autorem, ponieważ zmarł w dwudziestym dziewiątym roku życia i zostawił po sobie niewielki dorobek. Szkoda...

[Recenzję zamieściłam wcześniej na swoim blogu]