Puste schronisko młodzieżowe po sezonie. Puste do momentu pojawienia się pierwszego wędrowca.

Staś wyszedł lekko ubrany, bez pieniędzy, dokumentów. Tłumaczył pracownicy schroniska, że on "musiał iść". Miał cel, który wyśmiała nawet jego matka.

Czytelnicy, zwłaszcza ci młodzi, zrozumieją, dlaczego chłopiec szedł. Sam jeden. W nieznane. Niczym błędny rycerz, tylko bardziej współczesny.

Wspaniałe opowiadanie jednej z najlepszych polskich pisarek dla młodzieży. Pomimo upływu lat nic nie traci ze swej aktualności.

Warto przeczytać.