Jest mi trudno sklasyfikować tę książkę. Przygoda, powieść obyczajowa, sensacja, satyra, humor, kryminał? Co nie znaczy, że mam wątpliwości co do tego, czy mi się podoba. Jest świetna! Napisana z humorystycznym dystansem do wszelkich wydarzeń, sprawia, iż mam ochotę poznać niekonwencjonalnego bohatera, który z jednej strony, kierując się altruistyczną chęcią pomocy, ładuje się w sytuację na granicy śmiertelnego niebezpieczeństwa, z drugiej strony ujawnia swoje makiaweliczne skłonności do manipulowania nielubianymi ludźmi (świetne sceny podpuszczania zapijaczonego Michasia do rozmów o zdradzie i sprowokowanie bójki „na śmieciach”).

W skrócie historia wygląda tak: jedzie chłopak do pracy w Walii i ma dwa cele do osiągnięcia. Pierwszy jest prosty, należy zobaczyć, czy można tam zarobić. Drugi jest bardziej problematyczny. Ponieważ w Walii przepadają ludzie, bohater książki musi stać się oczami i uszami prokuratora prowadzącego śledztwo. Co się dzieje, kiedy oczy i uszy nie wystarczają, a trzeba także zaangażować mózg? Zaczynają się kłopoty...

Jest to pierwsza tak sugestywna relacja z pobytu na emigracji w celach zarobkowych. Warto sięgnąć, gdyż czyta się tę historię jednym tchem, lecz uwaga – ze względu na język, jakiego używają robotnicy, jest to pozycja raczej dla dorosłych.