Aleksander Fadiejew urodził się w roku 1901 jako syn nauczyciela wiejskiego związanego z ruchem rewolucyjnym. Młodość spędził na Dalekim Wschodzie. W roku 1918 wstąpił do partii, brał udział w walkach partyzanckich z kontrrewolucją na Syberii. W latach dwudziestych był jednym z kierowników RAPP-u, potem Związku Pisarzy Radzieckich, a także czynnym działaczem partyjnym i państwowym oraz aktywnym uczestnikiem ruchu obrońców pokoju. Zmarł śmiercią samobójczą w roku 1956.

Powieść „Klęska” (1927, wyd. poprawione 1950) stanowi wielkie osiągnięcie Fadiejewa i ważny etap w rozwoju literatury radzieckiej. Autor z wielkim realizmem i głęboką wiarą w wartość i sens rewolucji opowiedział tragiczne dzieje partyzanckiego oddziału Lewinsona, walczącego na Syberii w 1919 roku przeciw japońskiej interwencji i białogwardyjskiej kontrrewolucji. Fadiejew dążył tu do ideału prostoty stylu i prawdziwości psychologicznej w typie Lwa Tołstoja, nie rezygnując zarazem z patosu i retoryki. „Klęska” stała się klasyczną pozycją w literaturze realizmu socjalistycznego, a zarazem wstrząsającym dokumentem tamtych burzliwych czasów.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1978]