Los carskiej rodziny Romanowów, zamordowanej 18 lipca 1918 roku w Jekaterynburgu, przez wiele lat poruszał w szczególny sposób opinię publiczną. Wyjątkową fascynację budziła postać najmłodszej córki cara Mikołaja II, księżniczki Anastazji, której zwłok nie odnaleziono w miejscu, gdzie szczątki członków carskiej rodziny zostały ukryte we wspólnym grobie. Utrzymywanie w tajemnicy zawikłanych i ponurych okoliczności tego mrożącego krew w żyłach historycznego wydarzenia sprzyjało powstawaniu legend, a także pojawianiu się licznych pretendentów do tytułów członków carskiej rodziny, którzy mieli rzekomo cudem przeżyć tę krwawą masakrę.

Osoba księżniczki Anastazji od samego początku budziła niezwykłe zainteresowanie i największe emocje. Pojawienie się w latach dwudziestych w Berlinie kobiety, w której jedni bez wahania rozpoznawali córkę Mikołaja II, drudzy zaś stanowczo zaprzeczali, że jest to możliwe, spowodowało ogromne napięcia w rozmaitych kręgach, a także rozłam wśród żyjących przedstawicieli rodu Romanowów.

John D. Klier i Helen Mingay uchylają rąbka tej niezwykłej, mrocznej tajemnicy.

[Alfa, 1998]