"Raj utracony" to jeden z najwybitniejszych poematów epickich nowożytnego świata, którego przedmiotem są: powstanie świata, pochodzenie dobra i zła oraz dzieje stworzenia i upadku człowieka, ukazał się w Anglii w 1667 roku.

"Raj utracony" to poemat w dwunastu księgach, przedstawiający dzieje świata od momentu powstania Szatana z upadku po odejście Adama i Ewy z raju. Centralnym tematem jest utrata raju przez pierwszych ludzi i wokół tego najważniejszego dla ludzkości wydarzenia koncentrują się wszystkie pytania natury religijnej i filozoficznej: o pochodzenie zła, wolną wolę, interwencję Bożą, siłę cnoty, losy świata. "Raj utracony" to dzieło życia Johna Miltona, dzieło, o którym marzył od początku swojej twórczości poetyckiej, zapis jego olbrzymiej i wszechstronnej wiedzy i geniuszu. Stary, schorowany i ślepy Milton stworzył epos na miarę Homera i Wergiliusza. Mimo trudnego tematu i nowatorskiej formy "Raj utracony" zdobył od razu serca czytelników. Milton osiągnął to, o czym wielu poetów może jedynie marzyć: czytali go zarówno wykształceni, jak i prości ludzie, traktując jego poemat jak Biblię.

[Zielona Sowa, 2011]