Wnikliwy i bardzo ciekawy portret przeszło pięćdziesięcioletnich rządów Wiktorii i jej epoki. Autorka przeznacza stosunkowo mało miejsca polityce tych czasów – po prostu uważa, że królowa dużo więcej uwagi i czasu poświęcała skomplikowanym sprawom rodzinnym i życiu osobistemu. I tak niewątpliwie było, a podejście to czyni książkę wyjątkowo atrakcyjną czytelniczo, przybliżając nam dzieje życia kobiety, matki dziewięciorga dzieci, monarchini, kapryśnej, często samolubnej, podejrzewanej nawet czasem o dziedziczną chorobę umysłową, pełnej wad, ale też posiadającej szereg niebagatelnych zalet.

[Alfa, 1998]